Neapol, 20 marca 1965 roku. Po zwycięstwie Giglioli Cinquetti to właśnie Włochy są gospodarzem Eurowizji. Czas na kolejny odcinek cyklu To Była Eurowizja, bo jest o czym mówić. Nadchodzi Eurowizja 1965!
O Grand Prix konkursu ubiegało się 18 państw, ustanawiając nowy rekord liczby uczestników. Do stawki konkursowej powróciła Szwecja, wówczas też zadebiutowała Irlandia. Wieczór w Sali koncertowej telewizji RAI w Neapolu poprowadziła Renata Mauro – kobieta wszechstronna. Była nie tylko prezenterką telewizyjną, ale też aktorką i piosenkarką.
Eurowizja 1965: kto wystąpił?
Aż trzech eurowizyjnych artystów powróciło na konkursową scenę. Hiszpanię ponownie reprezentowała Conchita Bautista (ESC 1961), która w preselekcjach pokonała m.in. Raphaela (ESC 1966 i 1967). Vice Vukov reprezentował już Jugosławię w 1963 roku (a w finale narodowym zaśpiewał aż cztery z czternastu zgłoszonych piosenek). Austria zaś ponownie postawiła na Udo Jürgensa, który w 1966 roku sięgnie po Grand Prix. Warto wspomnieć, że debiutująca Irlandia również postawiła na preselekcje – Butch Moore pokonał wówczas choćby Dickie Rocka, którego usłyszymy w barwach Irlandii w kolejnym roku. Włochy reprezentował zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo – Bobby Solo.
Szwedzkie Melodifestivalen miało w 1965 roku nieco inny kształt niż dzisiaj: Ingvar Vixell zaprezentował weń sześć piosenek, z których jurorzy z poszczególnych regionów wskazali tę zwycięską. Warto jeszcze wspomnieć o reprezentantce Wielkiej Brytanii – Kathy Kirby, którą często porównywano do Marilyn Monroe. Była jedną z największych ówcześnie gwiazd brytyjskiej sceny muzycznej.
Konkursową stawkę otwierała reprezentantka Holandii, Conny Vandenbos, z utworem ’t Is genoeg (Dość). Trzydzieści trzy lata później poda punkty z Holandii na Eurowizji w Birmingham. W 1965 roku ostatnią konkursową piosenkę, Non, a jamais sans toi (Nie, na zawsze bez Ciebie), zaśpiewała Yovanna ze Szwajcarii. Jednak to utwór ze środka stawki okaże się tym najważniejszym.
Eurowizja 1965: wyniki… bez zaskoczeń?
W każdym kraju głosowało dziesięcioosobowe jury. Po podsumowaniu ich głosów, trzy piosenki o najwyższym wyniku otrzymywały odpowiednio 5, 3 i 1 punkt. Żeby jednak nie było za łatwo, istniały dodatkowe zapisy! Gdyby któraś piosenka zgarnęła maksymalną notę u jurorów danego kraju, wówczas zgarniałaby wszystkie 9 punktów (co jednak nie miało miejsca w 1965 roku). Gdyby jednak jurorzy wskazali tylko dwie piosenki, wówczas otrzymywały one odpowiednio 6 i 3 punkty.
Trofeum w 1965 roku zdobył drugi już raz Luksemburg. W końcu wygrała żywiołowa piosenka, która stała się niemałym hitem w Europie. Utwór Poupee de cire, poupee de son w wykonaniu France Gall przypadł jurorom najbardziej do gustu, uzyskując 32 punkty. Zaledwie 6 punktów mniej otrzymała wspomniana już reprezentantka Wielkiej Brytanii – Kathy Kirby. Podium zamykał reprezentant Francji, Guy Mardel. Jego N’avoue jamais otrzymało 22 punkty. Niestety, aż cztery państwa – Hiszpania, Niemcy, Belgia i Finlandia – nie otrzymały ani jednego punktu.
Eurowizja 1965: cóż za skandal!
Od pierwszej edycji konkursu panowało przekonanie, że należy śpiewać w swoim ojczystym języku, gdy nagle reprezentant Szwecji wykonał swój utwór… w języku angielskim! Absent Friend nie osiągnąło jednak spektakularnego sukcesu, zajmując jedynie dziesiąte miejsce (z dorobkiem sześciu punktów).
Kolejny skandal jest dużo bardziej szokujący. Siedemnastoletnia zaledwie France Gall śpiewała niby o szmacianej lalce, jednak dobrze wczytując się w tekst, można zauważyć, że jest on o byciu owej lalki pod czyjąś władzą. W kolejnej piosence tego samego autora zaśpiewała o… de facto stosunku seksualnym. Tego typu gra słów była jednak typowa dla autora obu utworów – Serge’a Gainsbourga. Co więcej, po zwycięstwie laureatka drugiego miejsca, Kathy Kirby, spoliczkowała France! Jak widać, niektórzy nie umieją pogodzić się z porażką… Tymczasem warto obejrzeć cały konkurs, bo z pewnością był on przełomowy.
Źródła: digiloo.net, eurovision.tv, Wikipedia
