Pięć najsmutniejszych piosenek z Eurowizji w ostatnich latach

W szóstej odsłonie cyklu „5 piosenek, które…” zdecydowaliśmy się stworzyć ranking najsmutniejszych piosenek z Eurowizji. Na podstawie zebranych zgłoszeń i ankiety na oficjalnej grupy portalu eurowizja.org na Facebooku „Warsaw Calling” powstało poniższe zestawienie.

Podążając za Słownikiem Języka Polskiego, smutek oznacza: stan psychiczny będący następstwem przykrych przeżyć, kłopotów. Warto jednak pamiętać, że smutek w sztuce ma szczególne znaczenie. Sztuka oczyszcza duszę i uwalnia od cierpienia (katharsis). Właśnie takich propozycji szukaliśmy do naszego zestawienia.

Zapoznaj się z playlistą najsmutniejszych piosenek z Eurowizji

Oto pięć najsmutniejszych piosenek z Eurowizji w ostatnich latach:

Norma John – Blackbird (Finlandia 2017)

You sang when he was in my bed
You sang when my heart sang
(Now) Now you remind me of something I’ll never have
So blackbird, don’t sing
Blackbird, don’t sing

Od wprowadzenia Uuden Musiikin Kilpailu, jednym z obowiązkowych elementów fińskich selekcji była smutna piosenka (Mikael Saari – 2013 & 2016, Mikko Pohjola – 2014, Siru – 2015). Norma John od ogłoszenia stawki w UMK 2017 walczyła o przychylność fanów. Jednak to selekcyjny występ na żywo podbił serca widzów. Dobra passa trwała również w trakcie prób do Konkursu Piosenki Eurowizji w Kijowie. Fiński duet był typowany do pierwszej dziesiątki wielkiego finału. Niestety ostatecznie Finlandia zakończyła rywalizację na 12. miejscu w półfinale. Norma Johna ma specjalne miejsce także wśród polskich fanów. Po Eurowizji nagrali utwór Wild Eyes z Kasią Moś.

Mørland & Debrah Scarlett – A Monster Like Me (Norwegia 2015)

Honey, what am I to you?
I have pulled the trigger on this awful truth
Oh, hold me now ’cause I’m burning up
Sing this song so beautiful, just make it stop

W 2015 roku, jedną z ulubionych piosenek fanów Eurowizji była propozycja A Monster Like Me, która wygrała norweskie Melodi Grand Prix w dość emocjonalnych okolicznościach. Autorem utworu jest sam Kjetil Mørland, który do występu zaprosił młodą wokalistkę, która zasłynęła udziałem w The Voice Norge. Utwór jest mroczną balladą miłosną, w której konfrontuje się nierozwiązane problemy z przeszłości oraz podejmuje się próbę opuszczenia ukochanej osoby. Norweska propozycja w Wiedniu zajęła ostatecznie 8. miejsce w finale.

Ieva Zasimauskaitė – When We’re Old (Litwa 2018)

These are the reasons
I want you to know
You make this place feel like home

Trzecią faworytką członków grupy Warsaw Calling okazała się Ieva z Litwy, mimo, że sam utwór nie jest do końca smutny. Wokalistka opowiada w swoim utworze historię miłosną, która potrafi przetrwać wiele i dotrwać do późnej starości. Zdecydowanym momentem kulminacyjnym był występ półfinałowy. Co poskutkowało tym, że przed finałem w Lizbonie, bukmacherzy typowali Litwę nawet do pierwszej trójki. Utwór When We’re Old uplasował się jednak na 11. miejscu w finale Eurowizji 2018.

Jamala – 1944 (Ukraina 2016)

Where is your mind?
Humanity cries
You think you are gods
But everyone dies
Don’t swallow my soul
Our souls

Kolejną piosenką w naszym zestawieniu jest 1944 w wykonaniu ukraińskiej artystki Jamali. W głosowaniu na grupie Warsaw Calling ta propozycja otarła się o pierwszą pozycję. Jednak na samej Eurowizji 2016 to właśnie Jamala zdobyła Grand Prix. Piosenka odnosi się do traumatycznej historii rodziny wokalistki. W trakcie II wojny światowej, Tatarzy krymscy zostali zesłani przez władze sowieckie na obszar Azji Środkowej. Jest to zdecydowanie jedna z najsmutniejszych i przejmujących piosenek, która pojawiła się na eurowizyjnej scenie.

Duncan Laurence – Arcade (Holandia 2019)

I spent all of the love I’ve saved
We were always a losing game
Small-town boy in a big arcade
I got addicted to a losing game

Zdecydowanym faworytem naszego zestawienia okazał się tegoroczny zwycięzca – Duncan Laurence z Holandii. Od momentu prezentacji holenderskiej piosenki, Arcade było typowane do Grand Prix Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. Utwór młodego wokalisty to bardzo emocjonalna ballada o nieszczęśliwej miłości i złamanym sercu. Inspiracją do napisania piosenki była osobista historia Duncana. Artysta w młodym wieku stracił bardzo bliską osobę. Treść utworu była wzmacniania przez minimalistyczny występ, podczas którego cała uwaga była skupiona na wykonawcy.