Wrzesień to tradycyjnie miesiąc rozpoczynający nowy rok w świecie eurowizyjnym. Coraz więcej państw potwierdza swój udział w Konkursie Piosenki Eurowizji oraz dowiadujemy się w, jaki sposób poszczególni nadawcy wybiorą swoich reprezentantów. W przypadku Belgii decyzja zapadnie za zamkniętymi drzwiami.
Flamandzki nadawca publiczny VRT idzie śladem swojego walońskiego odpowiednika, stacji RTBF i decyduje się bez organizowania finału narodowego, zaprosić wykonawcę lub zespół do wyjazdu do Lizbony. W przypadku Belgii wybory wewnętrzne okazują się być zdecydowanie korzystne. Nadawca RTBF postanowił w 2011 roku zmienić strategię i zamiast otwartych selekcji, zwrócił się do zwycięzcy programu The Voice Belgique, Roberto Bellarosy (ESC 2013), z propozycją wyjazdu do Malmö, aby reprezentować Belgię w trakcie Eurowizji. Wybór okazał się słuszny, ponieważ Belgom udało się uzyskać awans do finału i uplasować na 12. pozycji. Kolejni reprezentanci tego kraju z ramienia francuskojęzycznej RTBF radzili sobie jeszcze lepiej i zarówno Loïc Nottet (ESC 2015), jak Blanche (ESC 2017) zajęli w finale 4. miejsce. Dodajmy do tego jeszcze 10. miejsce, jakie wywalczyła w Sztokholmie reprezentantka Flandrii, Laura Tesoro, i możemy wierzyć, że apetyt Belgii na zwycięstwo zdecydowanie się zwiększył.
Chociaż ostateczny wynik okazał się bardzo dobry, delegacja belgijska zbyt lekko podeszła do wizji swojego występu na scenie w Kijowie. O ile Loïc w Wiedniu miał dokładnie przemyślaną koncepcję, która była dopracowana w każdym szczególe, o tyle w tym roku na Blanche spadła fala krytyki już po pierwszej próbie. Lekko oszołomiona, niepewna siebie na scenie dziewczyna patrzącą z przerażeniem w kamerę nie prezentowała się tak, jakby Belgowie mogli sobie tego życzyć. Z próby na próbę było jednak coraz lepiej i ostatecznie Blanche wypadła na tyle dobrze, aby zająć wysokie miejsce. 363 punkty to do tej pory także najwyższy wynik, jaki kraj osiągnął.
Nadawca VRT zamierza iść w ślady RTBF i zamrozić projekt preselekcji narodowych przynajniej do 2020 roku, a dzięki zaoszczędzonym w ten sposób środkom, zainwestować więcej w produkcję utworu, artystę oraz oprawę wizualną. Przykład Tesoro pokazuje, że zapamiętywalny i dobrze przygotowany występ na pewno zostanie dobrze przyjęty.
Kogo moglibyśmy natomiast zobaczyć jako następcę młodej wokalistki? Na belgijskim rynku muzycznym funkcjonują zarówno znani w swoim kraju artyści, jak i początkujący wykonawcy, mający często za sobą przygodę w programach typu talent show. Tom Dice, Roberto Bellarosa, Loïc Nottet, Laura Tesoro i Blanche to bardzo młodzi wokaliści, jacy stawali na eurowizyjnej scenie. Czy jest to klucz, według którego nadawca może zadecydować, kto stanie się kolejnym belgijskim reprezentantem? Początkujący wykonawca będzie na pewno otwarty na sugestie, ale z drugiej strony pozostaje niedoświadczony.
Wśród najbardziej obiecujących nazwisk w Belgii rozpoczynających tak naprawdę swoją karierę można wymienić przede wszystkim Emmę Bale, uczestniczkę programu The Voice Kids z 2014, która ma na swoim koncie pierwszą epkę zawierającą sześć utworów. Ponadto reprezentant na Eurowizji Junior z 2012 roku Fabian Feyaerts oraz Milo Meskens, który debiutował w programie De Nieuwe Lichting, należą do dobrze zapowiadających się artystów.
Udział Anouk w konkursie sprawił, że bardziej popularni holenderscy artyści zwrócili swoje oczy w stronę Eurowizji. Belgia może pochwalić się artystami którzy na lokalnym muzycznym rynku funkcjonują z sukcesami od dłuższego czasu. Do tego grona należy niewątpliwie Natalia Druyts, która w 2004 roku próbowała swoich sił w narodowych selekcjach do Eurowizji – Eurosong. Artystka debiutowała w programie Idol, w którego finale zajęła drugie miejsce. Ma na swoim koncie dziesięć studyjnych albumów, zaś ostatnio można ją było zobaczyć w roli trenera programu The Voice Kids.
Milow to kolejny artysta, ale również kompozytor i producent muzyczny cieszący się popularnością w Belgii. Publiczność mogła po raz pierwszy zapoznać się z nim dzięki jego udziałowi w programie Humo’s Race Rally 2004, organizowanym od 1978 przez tygodnik Humo. Dwa lata później wydał on swój debiutancki album The Bigger Picture. W Polsce Milow może być kojarzony dzięki swojej akustycznej wersji utwór Ayo Technology, wykonywanego pierwotnie przez Justina Timberlake’ a, Timbalanda oraz 50 Centa. Piosenka doczekała się wielu coverów, m.in. w wykonaniu flamandzkiej wokalistki greckiego pochodzenia, Katerine. Ta wersja należy do najbardziej kojarzonych w naszym kraju. Ponadto wokalistka zaprezentowała się, wykonując ten utwór przed polską publicznością w czasie Sopot Hit Festiwal w 2009 roku.
Również Stan van Samang, belgijski aktor i wokalista mający na swoim koncie wiele ról telewizyjnych oraz sześć wydanych albumów (jeden z nich Liefde voor publiek pokrył się czterokrotną platyną i był najlepiej sprzedającym się albumem w 2015 roku), to kolejny z uznanych artystów mogących zostać zaproszonym na rozmowę z belgijskim nadawcą.
Po przekazaniu informacji o tym, że telewizja VRT dokona wewnętrznej procedury wyboru artysty, kilka znanych nazwisk na lokalnym rynku wyraziło swoją gotowość i chęć wyjazdu na Eurowizję do Lizbony. Wśród nich m.in flamandzka latino diva Belle Pérez oraz reprezentantka Belgii na Eurowizji w Atenach Kate Ryan (ESC 2006). Na obecną chwilę belgijski nadawca nie poinformował jeszcze, kiedy będzie można spodziewać się jego decyzji. O wszystkim będziemy jednak starali się informować na łamach portalu eurowizja.org.
źródło:belgovision.com;eurovisionbelgium.blogspot.nl;songfestival.be
zdjęcie:eurovision.tv
