Wojna rosyjsko-ukraińska o Yulię Samoylovą trwa w najlepsze, dziś Europejska Unia Nadawców wpadła na zaskakujący pomysł by pozwolić wokalistce wystąpić na Eurowizji 2017 … zdalnie! I od razu skojarzyły mi się chyba najbardziej „odjechane” preselekcje…
Wczoraj Ukraina ogłasza ban na pobyt na terenie tego kraju dla Rosjanki Yulii Samoylovej, Rosja wpada w spodziewaną histerię, planuje bojkotować konkurs. EBU wpada w popłoch, bo straci nadawcę który transmitować mógłby imprezę w największym kraju świata, dziś wpada na pomysł…transmisji satelitarnej występu do Flame is burning! Ukraińcy przypominają, że taka opcja też jest złamaniem prawa, Rosjanie stwierdzają po prostu: „WTF?!”, fani uznają sytuację za żenującą i na potęgę produkują memy ośmieszające całą inicjatywę EBU. A ja zamiast memów przygotuję krótki skok w przeszłość, a mianowicie do roku 1996 i do małego państwa aspirującego do bycia uznawanym za Skandynawię – do Estonii.
Estonia przygotowując się do swojego trzeciego udziału w Eurowizji zorganizowała preselekcje Eurolaul w klubie nocnym Dekoltee, a 1,5-godzinne show poprowadzili Marko Reikop i Karmel Eikner. Program transmitowano 27 stycznia 1996 roku, a spośród 13 piosenek najlepszą wskazać mieli jurorzy międzynarodowi. Sześć pierwszych utworów zaprezentowano na żywo bez większych problemów, jednak pierwszy kłopot pojawił się przy siódmym numerze startowym. Utwór Lihtne viis wspólnie wykonać mieli Kadi-Signe Selde oraz Ivo Linna. Ona pojawiła się na scenie, a on nie mógł wystąpić osobiście ze względu na trasę koncertową. W związku z tym Kadi-Signe śpiewała … z telebimem, na którym odtworzono nagrane wcześniej sekwencje występu nieobecnego wokalisty! Występ prezentujemy poniżej:
Dokładnie ten sam pomysł zrealizowano przy kolejnym utworze. Laule ja palveid täis päev wykonali Reet Kromel i Arne Lauri, przy czym on wystąpił na scenie, a ona śpiewała do widzów i jurorów z telebimu. Niestety nie znam estońskiego więc nie wiem, dlaczego wokalistka nie była w stanie pojawić się w klubie osobiście, ale z informacji wyszperanych w Internecie dowiedziałem się, że przez pewien czas miejsce jej pobytu w ogóle nie było nikomu znane i dopiero na początku stycznia 1996 udało się ją odnaleźć w Londynie, gdzie ponoć mieszkała od roku. Nie wiadomo dlaczego nie chciała przyjechać do Estonii by wziąć udział w preselekcjach, jednak nieoficjalnie mówiło się, że unikała powrotu do ojczyzny ze względu na problemy z prawem. Poniżej Reet śpiewająca z telebimu i Arne Lauri na scenie podczas finału selekcji.
Najbardziej sensacyjnym występem była jednak prezentacja sceniczna do utworu numer dziesięć pt. Maatütre tants w wykonaniu wokalistki Kirile Loo. Uczestniczka finału…w ogóle nie pojawiła się w klubie nocnym gdzie organizowano selekcje, w związku z tym jej utwór został odtworzony z taśmy, a widzowie mogli przez trzy minuty oglądać ujęcia reflektorów, efektów specjalnych, kuli dyskotekowej i muzyków bezradnie próbujących znaleźć sobie miejsce na scenie. Z archiwalnego artykułu estońskiego portalu Delfi wyczytałem, że pomimo braku wokalistki na scenie, jej utwór zdobył wielu fanów i zaskoczył część międzynarodowego jury. Ostatecznie piosenka zdobyła aż 56 punktów i 4. miejsce w głosowaniu. Dlaczego Kirile zabrakło podczas finału? Nie wiadomo, ale nieoficjalnie mówi się, że po prostu nie dotarła na miejsce z powodów zdrowotnych. Występ wokalistki-widmo poniżej:
Zwycięzcami preselekcji okazali się Maarja-Liis Ilus i Ivo Linna z utworem Kaelakee hääl, który został wykonany na scenie jako dwunasty w kolejności. Jak już wcześniej wspominałem, Ivo Linna nie był obecny podczas finału ze względu na inne zobowiązania, więc także Maarja-Liss Ilus była zmuszona do śpiewania w duecie z telebimem. O ile Kadi-Signe Selde się nie powiodło (uzbierała 40 punktów i przedostatnie, 12. miejsce) tak Maarja-Liis zdobyła serca jurorów i dzięki 62 punktom wygrała preselekcje w duecie z człowiekiem, którego…poznała praktycznie dopiero na Eurowizji 1996. Efekt był jednak oszałamiający – Estonia zebrała 94 punkty i 5. miejsce w finale konkursu w Oslo – był to pierwszy wielki sukces tego kraju. Preselekcyjny występ do obejrzenia poniżej:
Przykład Estonii z 1996 roku pokazuje, że można nagiąć warunki preselekcji i dopuszczać występy częściowo nagrane wcześniej i odtwarzane z taśmy, a nawet jak wykonawca nie pojawi się na scenie to i tak może liczyć na zajęcie wysokiego miejsca w finale. Czy jednak powinniśmy iść tą drogą i zaakceptować np. występ Rosjanki Yulii Samoylovej nagrany gdzieś w Rosji i odtworzony widzom w trakcie półfinału lub finału? Lepiej nie iść tą drogą!
Zapis preselekcji estońskich 1996 dostępny jest TUTAJ.
Felieton Macieja Błażewicza, zdj.: Screen