Co słychać u gwiazd Eurowizji? To pytanie przewodzi nowemu cyklowi, w którym przyjrzymy się karierom uczestników Konkursu Piosenki Eurowizji. Na pierwszy ogień idą poprzednicy Duncana Laurence’a! Do tej pory Holandia wygrywała konkurs pięciokrotnie. Jak potoczyły się losy zwycięzców sprzed lat?
Holandia ostatnie edycje Eurowizji może zaliczyć do udanych. Po latach porażek sukces przyniosła krajowi Anouk w 2013 roku, a powrót na podium to zasługa The Common Linnets rok później. Wreszcie, Holandia wygrała Eurowizję 2019 z utworem Arcade Duncana Laurence’a. Jak wyglądały najodleglejsze triumfy Holendrów na Eurowizji?
Holandia: pierwsze zwycięstwa na Eurowizji
Holandia zadebiutowała w pierwszym Konkursie Piosenki Eurowizji w 1956 roku i już od samego początku szło jej świetnie. Drugą edycję konkursu zwyciężyła Corry Brokken z utworem Net als toen. W 1976 roku, jako znana osobowość telewizyjna, była gospodynią konkursu w Hadze, by następnie przerwać karierę medialną i zostać sędzią. Wokalistka zmarła w 2016 roku.
Drugie zwycięstwo Holandia odnotowała w 1959 roku. To zasługa propozycji Een beetje w wykonaniu Teddy Scholten. Wokalistka rozpoczęła karierę od występów w reklamach w Stanach Zjednoczonych już kilka lat wcześniej, a sukces na Eurowizji był tylko kolejną cegiełką w jej dorobku. Po fali popularności w postaci kilku przebojów nagranych z mężem i prowadzenia holenderskich preselekcji do Eurowizji, przerwała aktywność zawodową w 1975 roku. Zmarła dziesięć lat temu w wieku 84 lat.
Holandia na Eurowizji: Lenny Kuhr i wygrana z De Troubadour
Pierwszą żyjącą zwyciężczynią Eurowizji z Holandii jest Lenny Kuhr. Wokalistka przyszła na świat w 1950 roku i jako nastolatka rozpoczęła karierę muzyczną, wykonując utwory w bardzo francuskim stylu. To we Francji jej przyszła kariera najbardziej rozkwitnie. Telewizyjny debiut młoda Lenny zaliczyła w 1967 roku, śpiewając w znanym programie Nieuwe liedjes.
Jako 19-latka wystartowała w preselekcjach Nationaal Songfestival 1969 z utworem De Troubadour. Za sprawą międzynarodowego jury wygrała je jednym głosem i wyjechała w barwach Holandii do Madrytu. Tam z sumą 18 głosów znalazła się w gronie czterech zwyciężczyń z najwyższą liczbą punktów. Aż sześciu z dziesięciu jurorów we Francji postanowiło wesprzeć swoim głosem Holenderkę, która aspirowała do tworzenia muzyki w kategoriach francuskiego chanson.
Lenny Kuhr obecna we Francji, Kanadzie i… Polsce
Co ciekawe, po wygranej Eurowizji kariera Lenny nabrała rozpędu… we Francji. W 1971 roku reprezentowała ten kraj na festiwalu Viña del Mar w Chile, a rok później znalazła się na szczycie francuskich list przebojów z Jesus Christo. W ojczyźnie sukces odniosła za sprawą piosenki De zomer achterna, z którą w 1971 przyjechała na… Festiwal w Sopocie! Tam reprezentując Holandię, zajęła 16. miejsce. Międzynarodowy sukces sprawił, że rozwinęła skrzydła na francuskojęzycznym rynku muzycznym w Kanadzie. Jednak obiecująca kariera Lenny przygasła wraz ze zmianą wytwórni, ale już po kilku latach ponownie podbiła rodzimy rynek przebojem Visite. To jej najpopularniejsza piosenka spośród tych wydanych w Holandii i we Flandrii.
Pierwsza połowa lat 80. przyniosła wokalistce rozwój kariery telewizyjnej. Współtworzyła program Kuhr & De Boer Show, w którym, oprócz muzyki, obecne były skecze oraz występy poetyckie i teatralne. Regres nastąpił po wydaniu w 1986 roku albumu Quo vadis. Utwory w nim zawarte budziły kontrowersje, ponieważ nawiązywały do spirytualizmu i duchowości, a także do judaistycznych inspiracji piosenkarki. Żadna wytwórnia nie zgodziła się go wydać, wobec czego koszty produkcji Lenny Kuhr pokryła z własnej kieszeni.
Lenny Kuhr współcześnie
Lata 90. i początek nowego milenium stanowiły dla wokalistki dużą przerwę od muzyki. W 1991 roku pojawiła się w projekcie Shalom from Holland poświęconym izraelskim ofiarom pierwszej wojny w Zatoce Perskiej. Dwa lata później nabawiła się poważnej choroby gardła, która na długo uniemożliwiła jej stałe występy; sporadycznie grała jednak w teatrach. W życiu prywatnym: przeszła na judaizm i po rozwodzie poślubiła swojego wieloletniego menedżera. Z dziećmi z poprzedniego małżeństwa pomieszkiwała też przez jakiś czas w Izraelu. W latach niskiej aktywności świętowała przede wszystkim okrągłe rocznice swojego zwycięstwa w Konkursie Piosenki Eurowizji. W ostatnich kilkunastu latach wydała nowe single, jak Mijn liedjes mijn leven (2010) i Het lied gaat door (2019), lecz nie zyskały one większego rozgłosu. Nadal obok m.in. Willeke Alberti jest postrzegana w kraju jako ikona muzyki i wybitna reprezentantka Holandii na Eurowizji. 15 grudnia wraz z wieloma gwiazdami Eurowizji wystąpiła podczas Het Grote Songfestivalfeest 2019.
Ding-a-dong! Wzlot i upadek Teach-In
Przedostatnia wygrana Holandii w Eurowizji miała miejsce aż 45 lat temu. W 1974 roku do utworzonego pięć lat wcześniej zespołu Teach-In dołączyła młodziutka wokalistka urodzona w austriackim Grazu, Getty Kaspers. Decyzją międzynarodowego jury i publiki Nationaal Songfestival 1975 to właśnie ten zespół miał z napisaną odgórnie piosenką Ding-a-dong reprezentować kraj na Eurowizji w Sztokholmie. Holandia otworzyła koncert finałowy i wygrała go z dorobkiem 152 punktów. Niestety, muzycy nie wiedli dalej tak barwnej i pompatycznej kariery jak Lenny Kuhr.
Ogromny sukces Ding-a-dong na listach przebojów w całej Europie i w USA nie przerodził się w dalsze triumfy. Ku zaskoczeniu wielu osób, po wydaniu singla Rose Valley na przełomie 1975 i 1976 roku, Getty opuściła zespół. Tym samym podczas kolejnej Eurowizji w Hadze pojawiła się jako solistka, bez towarzyszy z zespołu. Kariera solowa Kaspers spaliła jednak na panewce. Jak później wyznała, w dużej mierze przez nieudane życie uczuciowe. Stworzyła też z przyjaciółmi trio, które niestety również nie wybiło się na rynku. Z kolei jej były zespół w zmienionym składzie zakończył karierę po dwuletniej trasie koncertowej po Europie. W 1978 roku grupa rozpadła się, by na kolejne dwa lata nieudolnie odbudować się w kolejnym składzie.
Współcześnie muzycy nie są bardzo widoczni medialnie, ale utrzymują przyjacielskie relacje. W 2009 roku wystąpili w eurowizyjnym składzie na otwarciu Eurowizji w Moskwie. Po śmierci męża w 2011 roku Getty rozpoczęła przygotowania do spisania swoich wspomnień, które ujrzały światło dzienne rok temu w książce Een leven lang geleden (pol. Całe życie temu). Wyznała tam, że duży wpływ na jej nie do końca udaną karierę miały trudne przeżycia z dzieciństwa w powojennej Austrii oraz złe wspomnienia z romansu w Portugalii.
