W kolejnym odcinku cyklu To była Eurowizja wracamy do 1969 roku. A cóż w nim było takiego niesamowitego? Nigdy więcej nie zobaczymy takiego rozwiązania Konkursu. Pierwszy raz doszło też do zwycięstwa tego samego kraju drugi raz z rzędu. A na scenie – działo się!
Eurowizja 1969: kto wystąpił?
Konkurs w 1968 roku jednym punktem wygrała Hiszpanka Massiel, wobec czego finał edycji z 1969 r. odbył się w madryckim Teatro Real. Za projekt konkursowej sceny odpowiadał słynny hiszpański artysta – Salvador Dalí. Wystąpili na niej reprezentanci 16 państw. Z konkursu wycofała się Austria. Oficjalnie nie mogli znaleźć odpowiedniego reprezentanta. Tajemnicą poliszynela zaś jest możliwość wycofania się kraju ze względów politycznych. Hiszpanią wówczas rządził skrajnie prawicowy dyktator – generał Francisco Franco. Austriacy natomiast chcieli definitywnie odciąć się od nazistowskiej przeszłości swojego kraju. Do Eurowizji chciała zaś dołączyć Walia. Przygotowała nawet swoje preselekcje – Cân i Gymru (Piosenka dla Walii) – w której triumfowała Margaret Williams z utworem Y Cwilt Cymreig. Niestety do debiutu nie doszło, ponieważ Walia nie jest niepodległym państwem.
Pomimo zaledwie 16 piosenek w stawce, na eurowizyjną scenę powróciło aż pięcioro artystów. Siw Malmkvist reprezentowała Szwecję w 1960 roku, a Romuald zajął dla Monako trzecie miejsce w 1964 r. Z 1965 roku spotkały się dwie artystki: Portugalka Simone de Oliveira i Norweżka Kirsti Sparboe. Ta ostatnia poznała się również w 1967 roku z innym reprezentantem z Madrytu – Belgię reprezentował tam Louis Neffs.
Eurowizja 1969: emocjonujące głosowanie
Wyniki z każdego kraju opierały się na zasadzie jeden juror – jeden głos. Każdy narodowy panel jurorski składał się z 10 osób. Teoretycznie państwo mogło zatem przyznać 10 punktów jednej piosence… ale do tego nie dochodziło, bo głosy ulegały rozdrobnieniu wśród jurorów. W związku z tym w 1969 roku największą przyznaną notą z jednego kraju było 6 punktów.
Po pierwszym głosowaniu z Jugosławii w tabeli prowadziły Niemcy, lecz kolejne pokazały, że o laur konkursu z 1969 roku będą bić się cztery państwa. Finlandia miała głosować ostatnia. Sytuacja w tabeli była następująca: na pierwszym miejscu z 18 punktami znajdowały się Hiszpania, Holandia i Francja, 17 punktów zaś miała Wielka Brytania. Fińskie jury przyznało Wielkiej Brytanii 1 punkt, a resztę punktów przydzieliło państwom z dalszej części tabeli, wobec czego doszło do poczwórnego remisu.
Konkurs nie był przygotowany na takie rozwiązanie, wobec reprezentantki czterech państw – Salome (Hiszpania), Lulu (Wielka Brytania), Lenny Kuhr (Holandia) i Frida Boccara (Francja) – zostały uznane za zwyciężczynie. Tylko one dostały pamiątkowe medale, które w założeniu zostały przygotowane dla zwycięskiego artysty i twórców najlepszej piosenki. Z tego też powodu twórcy tych czterech utworów dostali swoje wyróżnienia już po konkursie. A jak wyglądałyby wyniki przy użyciu obecnej formuły rozstrzygania remisów? Konkurs wygrałaby Francja, gdyż głosowało na nią dziewięć państw, a najwyższą notą przyznaną Un jour,un enfant były 4 punkty. Na drugim miejscu znalazła by się Hiszpania (dziewięć państw, ale najwyższa nota to 3 punkty). Podium uzupełniłaby Wielka Brytania (punkty z ośmiu państw). Na czwartym miejscu zaś znalazłaby się Holandia (punkty od siedmiu krajów).
Eurowizja 1969: przełomowy rocznik
Zwycięstwo Francji uczyniło ją ówczesnym eurowizyjnym hegemonem. To była dopiero 14. edycja Konkursu, a Heksagon wygrał już po raz czwarty. Holandia wygrała trzeci raz, a Wielka Brytania drugi raz – zaledwie rok po organizowaniu Konkursu u siebie. Hiszpania również wygrała drugi raz. Co więcej, było to pierwsze zwycięstwo danego kraju z rzędu. Takie osiągnięcie na swoim koncie mają jedynie trzy inne państwa: Luksemburg (1972-1973), Izrael (1978-1979) i Irlandia (1992-1994). Polska również może się pochwalić takim sukcesem, tyle że na Eurowizji Junior.
Gdzie odbędzie kolejna edycja? – to zdanie powtarzano bardzo często po finale Eurowizji 1969. Hiszpania i Wielka Brytania odpadły na samym początku, w związku z organizacją dwóch poprzednich finałów. O miejscu organizacji Eurowizji 1970 zdecydował rzut monetą – zwycięzcą okazała się Holandia. W sprzeciwie wobec poczwórnemu remisowi z konkursu wycofały się Finlandia, Norwegia, Portugalia i Szwecja. Austria podtrzymała decyzję o niewracaniu na eurowizyjną scenę. Po Eurowizji 1969 ustalono nowe zasady rozwiązywania remisów. W przypadku remisu na pierwszym miejscu, kraje te musiałyby wystąpić ponownie. Po ponownym głosowaniu jury albo znany byłby zwycięzca, albo pozostawałby remis. To rozwiązanie zmieniono kilka lat później. Przy remisie w 1991 roku decydowała już liczba douze points.
