W dzisiejszej odsłonie naszego stałego cyklu przenosimy się do 1988 roku. Trzydziesty trzeci Konkurs Piosenki Eurowizji zakończył się drugim i jak do tej pory ostatnim zwycięstwem Szwajcarii, a wszystko za sprawą nowo wschodzącej gwiazdy muzyki na świecie – Céline Dion. Jednakże nie jest to jedyny powód, dla którego po latach oceniamy tę edycję jako jedną z najciekawszych w historii.
Eurowizyjny fan, oglądający konkurs z 1988 roku, na pewno znajdzie w nim wszystko to, czego potrzebuje: sceniczne powroty, nietypowe prezentacje i utwory, nul points, ale przede wszystkim zwycięstwo osoby, która osiągnie ogromną sławę i będzie wymieniana zaraz po Abbie jako najbardziej znany uczestnik w historii. Dodając do tego informację, że wygrana nastąpiła tylko jednym punktem przewagi, a na rozstrzygnięcie musieliśmy czekać aż do usłyszenia ostatniej „dwunastki”, otrzymujemy Eurowizję wyjątkową i to nie za sprawą jakichkolwiek kontrowersji.
Eurowizja 1988: organizacja i uczestnicy
W 1987 roku Johnny Logan przeszedł do historii wygrywając konkurs po raz drugi i zapewniając Irlandii trzecią wiktorię. W związku z tym następna Eurowizja przeniosła się do Dublina, który świętował wtedy tysiąclecie swojego istnienia. Prowadzącymi widowisko zostali znany prezenter i dziennikarz Pat Kenny oraz miss Irlandii z 1980 roku Michelle Rocca.
CÉLINE DION WSPOMINA EUROWIZJĘ: „WYGLĄDAŁAM I CZUŁAM SIĘ JAK KOŃ”
30 kwietnia 1988 roku swoje utwory zaprezentowało dwadzieścia jeden państw. Pierwotnie jako drugi w kolejności miał wystąpić Janis Dimitriu z Cypru z piosenką Timame (gr. Θυμάμαι). Kraj został jednak zdyskwalifikowany, gdyż cztery lata wcześniej wokalista z tą samą kompozycją brał udział w cypryjskich preselekcjach zajmując w nich trzecie miejsce. Decyzja zapadła tuż przed konkursem w związku z czym publiczny nadawca został zmuszony do rezygnacji.
Eurowizyjne powroty
Na scenie byliśmy świadkami wielu powrotów, jednak większość artystów nie zdołała poprawić wcześniejszych rezultatów. Reprezentujący Szwecję Tommy Körberg (12. miejsce) brał już udział w konkursie w 1969 roku zajmując 9. miejsce, a w 2013 roku jako część kwartetu Ravaillacz osiągnie 10. miejsce w finale Melodifestivalen. Fiński zespół Boulevard (20. miejsce) rok wcześniej wspierał wokalnie Vicky Rosti (15. miejsce), zaś tureckie trio MFÖ (15. miejsce) w 1985 roku wywalczyło 14. pozycję. Powrót zaliczyła również reprezentująca Portugalię Dora (18. miejsce), która w 1986 roku uplasowała się cztery „oczka” wyżej. Z kolei Yardena Arazi (7. miejsce) jako część grupy Chocolate, Menta, Mastik wywalczyła w 1976 roku 6. miejsce dla Izraela, a trzy lata później współprowadziła konkurs w Jerozolimie. Podczas występu w Dublinie w chórkach towarzyszyli jej zwycięzcy Eurowizji z 1979 roku.
Spory sukces odniósł natomiast duet Hot Eyes, który po raz trzeci reprezentował Danię. Na koniec uplasował się na trzeciej pozycji. Wcześniej natomiast mogliśmy usłyszeć ich na eurowizyjnej scenie w 1984 (4. miejsce) i 1985 roku (11. miejsce).
Warto również wspomnieć, że hiszpańska grupa La Década (11. miejsce) w 2001 roku już pod nazwą Hi Priority starała się o wyjazd do Kopenhagi, lecz w preselekcjach zajęła drugie miejsce, zaś Holender Gerard Joling (9. miejsce) jako członek grupy De Toppers mógł wystąpić na eurowizyjnej scenie w Moskwie w 2009 roku, jednak uniemożliwił mu to wypadek, w wyniku którego złamał rękę. Zespół zajął 17. miejsce w półfinale. Na koniec odnotujmy, że norweską propozycję współtworzyła trzykrotna reprezentantka tego kraju – Anita Skorgan.
Eurowizja 1988: dramatyczne głosowanie
Szwajcarska propozycja od początku dobrze radziła sobie w głosowaniu jurorskim. Po przyznaniu dziesięciu punktów przez Wielką Brytanię Ne partez pas sans moi wskoczyło na pierwsze miejsce i stopniowo zaczęło budować przewagę. Największe szanse na dogonienie Céline Dion wydawała się mieć Lara Fabian śpiewająca w barwach Luksemburga (Croire). Z czasem do gry włączył się Scott Fitzgerald z Wielkiej Brytanii (Go). Dużym zaskoczeniem było wysokie miejsce Jugosławii, która utrzymywała się w okolicach czwartej pozycji.
Sytuacja zaczęła się zmieniać po tym jak Austria i Dania nie przyznały Szwajcarii ani jednego punktu, zaś zgodnie obdarowały brytyjską kompozycję „dziesiątkami”. Od tego momentu stało się jasne, że to między Dion a Fitzgeraldem rozegra się walka o zwycięstwo. Po głosowaniu Włoch przewaga Szkota wzrosła do piętnastu punktów. Francja jeszcze bardziej skomplikowała sytuację Szwajcarii. Co prawda jury nie dało ani jednego punktu dla Go, ale Ne partez pas sans moi zyskało tylko jeden, co oznaczało, że na dwa państwa przed końcem strata do pozycji lidera wynosiła czternaście punktów!
Warto wspomnieć, że przyznanie Céline tylko jednego punktu przez Francuzów uznano za dość spore zaskoczenie. Przed konkursem była ona tam już dość dobrze rozpoznawaną piosenkarką.
Po głosowaniu Portugalii kwestia zwycięstwa pozostała otwarta. Dzięki maksymalnej nocie Szwajcaria odrobiła stratę do pięciu punktów. Wszystko więc zależało od Jugosławii i … to trzeba zobaczyć!
Niezapomniane występy
W kontekście Eurowizji 1988 warto przypomnieć sobie parę występów, które zapisały się w historii konkursu. Niektóre z nich niekoniecznie w pozytywnym świetle.
Austria postanowiła pokazać Europie piosenkę o uczuciu do pewnej tajemniczej kobiety, która przypomina pod tym względem bohaterkę obrazu Leonarda da Vinci – Mona Lisę. Niestety wykonywana przez austriackiego aktora Wilfrieda kompozycja nie przypadła do gustu jurorom. Lisa Mona Lisa nie zdobyła ani jednego punktu. Uwagę przykuwa za to pozycja jaką przyjmuje wokalista podczas śpiewania drugiej zwrotki.
Czy piosenka opowiadająca o klaunie może się udać? Na pewno nie jest to łatwe zadanie. Grecja jednak na konkurs coś musiała wybrać, a że ponoć żadna z propozycji nie napawała optymizmem przed wylotem do Dublina, to uznano, że Afroditi Frida jest chociaż w stanie zapewnić widzom uśmiech na twarzy. Czy efekt został osiągnięty? Oceńcie sami. Pewne jest natomiast, że obok ha, ha, ha, ha nie da się przejść obojętnie.
W barwach Luksemburga zobaczyć mogliśmy natomiast osiemnastoletnią Larę Fabian. To właśnie ona zrobiła obok Céline Dion największą karierę spośród uczestników tamtej Eurowizji. Jej propozycja zatytułowana Croire zajęła ostatecznie czwarte miejsce. Największym hitem piosenkarki pozostaje wydany w 2000 roku singiel I Will Love Again.
Tego mogliście nie wiedzieć, czyli garść ciekawostek o Eurowizji z 1988 roku
- W specjalnie zorganizowanej sondzie na stronie sechuk.com internauci uznali utwór Lisa Mona Lisa za najgorszy ze wszystkich, które nie zdobyły na Eurowizji ani jednego punktu w latach 1978 – 2003.
- Wokalistka duetu Hot Eyes – Kirsten Siggard podczas występu była w zaawansowanej ciąży. Niespełna trzy tygodnie później urodziła drugiego syna. Co ciekawe, na Eurowizji w 1984 roku również reprezentowała swój kraj będąć w stanie błogosławionym.
- Syn Scotta Fitzgeralda – Ki Fitzgerald był współautorem piosenki Monsters, z którą Saara Aalto reprezentowała Finlandię w 2018 roku (25. miejsce).
- W książce The Eurovision Song Contest – The Official History możemy znaleźć ciekawą informację dotyczącą izraelskiego występu. Yardena Arazi zdecydowała się ponoć reprezentować swój kraj dopiero wtedy, gdy okazało się, że wystąpi jako dziewiąta w kolejności. Według jej astrologa pozycja ta miała zapewnić zwycięstwo. Parę dni później Cypr został zdyskwalifikowany i w wyniku przesunięcia jako dziewiąta wystąpiła … Céline Dion.
