Eurowizja 2023 odbędzie się w Wielkiej Brytanii. Będzie to już więc dziewiąty konkurs zorganizowany w tym kraju. W tym felietonie przyjrzymy się postaciom, które prowadziły konkursy w Wielkiej Brytanii na przestrzeni lat.
Katie Boyle – Legendarna gospodyni czterech koncertów
Nie ulega wątpliwości, że Katie Boyle dla Eurowizji jest postacią legendarną. Łącznie za swojego życia poprowadziła aż cztery spośród ośmiu konkursów, które zorganizowało BBC. Zacznijmy jednak od początku. Boyle urodziła we Włoszech, w 1926 roku na zamku królewskim w Florencji. Przeprowadziła się do Zjednoczonego Królestwa rok po zakończeniu II wojny światowej, czyli w 1946 roku. Początkowo była modelką, a w latach pięćdziesiątych rozpoczęła pracę jako aktorka i spikerka. Pod koniec dekady była już ogromnie znaną osobowością medialną i często zapraszano ją do różnych programów. Wówczas też tabloidy mocno podsycały informacje o jej romansie z księciem Filipem. Pierwszy finał Eurowizji poprowadziła już w 1960. Była pierwszą osobą, która powitała Europę słowami: Good evening, ladies and gentlemen. Rok później została gospodynią brytyjskich preselekcji pod nazwą A Song for Europe, gdzie zatriumfował duet The Allisons z kultowym już Are You Sure?
Kolejne Eurowizje poprowadzone przez nią to te z lat 1963, kiedy musiała uciszać publiczność, ponieważ nie słyszała prezenterów głosów i w 1968, gdy na końcu rozemocjonowana prosiła sekretarza jury w Jugosławii o ponowne podanie głosów, nie wierząc, że Zjednoczone Królestwo nie dostało żadnego punktu. Ostatni raz w roli gospodyni pojawiła się w Brighton w 1974. Była gościem honorowym podczas konkursu w 1998. Pozostawała aktywna zawodowo do praktycznie końca swojego życia, grając w teatrach czy pojawiając się w telewizji. Zmarła 20 marca 2018 w Londynie, mając 91 lat.
Terry Wogan – „Skarb narodowy” Wielkiej Brytanii i Irlandii
Terry Wogan jest bardzo barwną postacią, zarówno dla Irlandii, jak i Wielkiej Brytanii. Skarb narodowy w cudzysłowie nie jest przypadkiem, ponieważ tak go nazywano od końca lat sześćdziesiątych. Wogan urodził się w 1938 w Limerick w środkowo-zachodniej części Irlandii. Do piętnastego roku życia uczęszczał do Crescent College, która była szkołą jezuicką. Doświadczył silnie religijnego wychowania. Później komentował, że pod groźbą pójścia do piekła wyprano mu mózg, by wierzył we wszystko. Następnie uczył się się w Belvedere College, gdzie odkrył swoją miłość do rock-n-rolla.
Dorosłe życie zaczął od pracy w banku, ale szybko z niej odszedł, idąc do telewizji RTE. Był tam spikerem, a następnie kręcił filmy dokumentalne. W 1967 dołączył do BBC. Pierwsza jego styczność z Eurowizją miała miejsce w 1971. Wówczas komentował konkurs dla Brytyjczyków w radiu. Zrobił to ponownie w latach w 1974-1977. Od 1980 aż do 2008 był głosem lektorskim już w telewizji. Wielokrotnie był również gospodarzem preselekcji.
Razem z Ulriką Jonsson prowadził konkurs w Birmingham w 1998, co chwilę idąc jednak do swojego pokoju, by dać należny komentarz widzom. Jego wypowiedzi jednak nie zawsze się podobały. Podczas konkursu w Kopenhadze w 2001 roku nazwał gospodarzy, Sørena Pilmarka i Natasję Crone Back – Doktorem Śmiercią i Zębową Wróżką. Wskutek skarg musiał za to publicznie przeprosić. W 2003 twierdził, że ostatnie miejsce Zjednoczonego Królestwa z zerem punktów na koncie to sprawka wojny w Iraku. Odszedł ze swojej funkcji po Eurowizji 2008. Powodem była aż nadto sąsiedzkie głosowanie, czym obarczał bardzo niski wynik reprezentanta kraju, Andiego Abrahama. Stan Wogana zaczął pogarszać się w 2015 roku. Wtedy również zaprzestał jakiejkolwiek aktywności. Zmarł 31 stycznia 2016 roku z powodu nowotworu złośliwego, mając 77 lat.
Eurowizja: Kim byli pozostali prowadzący?
Eurowizja 1972 przypadła do prowadzenia Moirze Shearer. Była ona światowej sławy szkocką aktorką i baletnicą. Urodziła się w 1926, a swoje pierwsze kroki w aktorstwie i balecie zaczęła dziesięć lat później. Sława odezwała się do niej jednak po wojnie – w 1948 roku. Zagrała wówczas Victorię Page w baletowym filmie The Red Shoes. Jej gra aktorska, jak i sam wygląd, spowodowały tak duży odzew, że do końca życia była kojarzona z odgrywaną przez siebie postacią. Wycofała się ze swoich zawodów w 1953 i do końca życia pracowała jako dziennikarka. Zmarła w 2006 roku, mając 80 lat.
Eurowizję 1977 poprowadziła Angela Rippon. Urodzona w 1944 roku dziennikarka to ikona BBC. W telewizji debiutowała w połowie lat sześćdziesiątych, a od 1974 zdobyła sławę jako pierwsza kobieta w roli stałej prezenterki głównego wydania wiadomości BBC. Będąc prestiżową spikerką, komentowała w brytyjskiej telewizji śluby księcia Karola w 1981 i jego syna Harry’ego w 2018.
Konkurs w 1982 ponownie przypadł organizacji BBC. Konferansjerką tamtego wieczoru była Jan Leeming, a tak naprawdę – Janet Dorothy Atkins. Urodziła się w 1942. Po skończeniu szkoły, zanim stała się znana w Zjednoczonym Królestwie, pracowała dla nadawców w Australii i Nowej Zelandii. Leeming dołączyła do BBC na początku lat siedemdziesiątych, gdzie prowadziła programy dla dzieci i młodzieży, a później dokumenty. Od 1980 rozpoczęła pracę jako lektorka i z tego jest najbardziej znana. Opuściła jednak obydwa zawody w 1987 i w telewizji pojawiała się okazjonalnie. Od 2000 roku większość czasu spędza w pracy korporacyjnej, a jej długoletnią pasją jest praca z organizacją charytatywną zajmującą się ochroną gepardów w RPA.
Ostatnią osobą w tym zestawieniu jest Ulrika Jonsson, która była główną prowadzącą Eurowizji 1998. Urodziła się w 1967 w Szwecji i od zawsze była kojarzona jako osoba z mediów. Karierę zaczynała w 1989 jako prezenterka pogody, stając się znaną dziennikarką w Wielkiej Brytanii i Szwecji.
