Eurowizja to niewątpliwie zbiór różnorakich muzycznych tradycji, poglądów, smaków i stylów. Każdy fan tego wydarzenia znajduje co roku zarówno swoich ulubieńców, jak i wrogów, w muzycznym tego słowa znaczeniu. W dzisiejszym artykule postanowiliśmy przyjrzeć się typom fanów Eurowizji – konkursu, który co roku wzbudza w nas wiele emocji.
Już od początku istnienia konkursu, możemy się przyglądać różnym typom zachowań fanów majowych zmagań. Są Ci, którzy znają na pamięć wszystkie piosenki, punktacje, zwycięzców, prowadzących i przebieg show – począwszy od roku 1956. Są też Ci, który dopiero po sukcesach Polski w 2003 lub 2014 zaczęli baczniej przyglądać się widowisku. Wolą być na bieżąco, niż zagłębiać się w długą i często żmudną historię Eurowizji. Oczywiście, warto wspomnieć o „zwykłych” widzach, którzy wciąż uważają, że Eurowizja to jeden wieczór w roku i prócz tego nic więcej się nie dzieje. Każdy z tych fanów jest jednak ważny i potrzebny. Dzięki temu mamy koloryt, możemy się od siebie uczyć i wymieniać eurowizyjną energię. Jak jednak wyróżnimy fanów ze względu na upodobania muzyczne? Sprawdźcie sami, jak podział (z przymrużeniem oka) wytworzył się przez 65 lat konkursu. Którym typem fana jesteś Ty?
Ballada
Ballady wygrywały Eurowizję od samego początku, nic więc dziwnego, że tę grupę tworzy spora rzesza fanów. Co roku te utwory stanowią spory procent stawki konkursowej i zawsze któraś z nich trafia do ścisłej czołówki. Dla wyznawców innych kategorii, ballada to przysłowiowa „przerwa na toaletę”, podczas gdy balladynki, swoimi wrażliwymi serduszkami, z wiatrem we włosach przysłuchują się wielkim dźwiękom i wysokim notom.
Często piękne kobiety (zazwyczaj, nie ukrywajmy) w białych sukienkach, na niebieskim tle, śpiewają o pokoju na świecie, miłości, tolerancji, akceptacji czy ważnych społecznie tematach. A fani tego typu utworów płaczą, wzruszają się i z całego serca wspierają swoje ukochane diwy, życząc im wygranej, a przynajmniej awansu do finału. Warto też dodać, że balladynki często (chociaż nie zawsze) krytykują wszystko, co szwedzkie, popowe, szybkie i w typie „fast – food”
https://eurowizja.org/5-najpiekniejszych-mocnych-ballad-z-konkursu-piosenki-eurowizji/
Przykłady utworów: Colour of Your Life – Michał Szpak, Rise Like a Phoenix – Conchita Wurst, Arcade – Duncan Laurence, Proud – Tamara Todewska, Undo – Sanna Nielsen, Grande Amore – Il Volo, Molitva – Marija Serifovic, Amar Pelos Dois – Salvador Sobral, Tu te reconnaîtras – Anna Marie David, L’oiseau et l’enfant – Marie Myriam.
Radiówka
Od ponad dekady radiówki królują na eurowizyjnym rynku. Niestety, jak wiemy – radia niezbyt przychylnie odnoszą się do utworów z Eurowizji. Zabłysnąć udaje się tylko nielicznym, szczególnie tym ze Szwecji i Melodifestivalen. Fani tego typu propozycji często bronią komercyjnych przebojów i kibicują ze wszystkich sił artystom, aby wypłynęli na szersze wody europejskie. Czy eurowizyjną radiówkę można jednak nazwać skomercjalizowaną? Fani na pewno tak nie uważają i po sukcesie danego utworu, w pocie czoła proponują przebój na radiowych listach przebojów, wyczekując przed głośnikiem, kiedy dana stacja zapuści tę jedyną, ukochaną, wyczekaną i często niedocenianą kompozycję. Dla wyznawców chociażby balladynek radiówka to utwór miałki, nijaki i wyprany z emocji.
Przykłady utworów: Heroes – Mans Zerlmerlow, Satellite – Lena, Congratulations – Cliff Richard, Euphoria – Loreen, Waterloo – Abba, I can’t go on – Robin Bengtsson, If I were Sorry – Frans, Save Your Kisses For Me – Brotherhood of Man.
Szlagier
Czym byłaby Eurowizja bez szlagierów? Co roku jeden z nich odnosi ogromny sukces w głosowaniu widzów, za to jest bardzo nielubiany przez jury. Dla wielu fanów szlagiery to esencja Eurowizji, jej początek, rzeczywistość i clou. Wyznawca tego rodzaju utworów charakteryzuje się zwykle wielką miłością do konkursu, błyszczących rzeczy i piór. Uwielbia Carolę, zna każdy rocznik Melodifestivalen, wyczekuje na powrót Valentiny Monetty i potrafi odtworzyć całą choreografię do Fuego. To właśnie on albo ona głosowali na Serhata w 2019 roku i pomogli zespołowi KEiiNO zdobyć pierwsze miejsce w głosowaniu widzów. Co ciekawe, szlagiery na Eurowizji to szeroko pojęta forma muzyczna. Mogą to być i ballady, i radiówki, i taneczne utwory. Kiedy mówimy o szlagierach wszyscy doskonale wiemy, o jakie piosenki chodzi. Konkretnie te, do których tańczymy z uśmiechem na konwentach i w Euro Clubie.
Przykłady utworów: Fuego – Eleini Foureira, Spirit In The Sky – Keiino, Shady Lady – Ani Lorak, Invincible – Carola, Always – AySel i Arash, La La Love – Ivi Adamou, Say Na Na Na – Serhat, Dum Tek Tek – Hadise, Popular – Eric Saade, Let It Swing – Bobbysocks, Hero – Charlotte Perrelli no i oczywiście Love, Love, Peace Peace!
Alternatywka
Im dalej od trzech powyższych kategorii tym lepiej. Alternatywki eurowizyjne to fani, którzy lubią wszystko co 'nieeurowizyjne’. Ciemno, mocno, inaczej, dziwnie – to określenia, których chcą używać. Przełomem dla alternatywek była wygrana fińskiego zespołu Lordi. Od tego czasu fani takich klimatów mogli wyjść z ukrycia i obwieścić całemu światu, że właśnie tego typu propozycje podobają im się na Eurowizji. Pomimo miłości do konkursu często podchodzą z dystansem, cynizmem i ironią do szlagierowych utworów i kolejnych wygranych radiówek. Cenią sobie zarówno rock, metal, jak i minimalistyczne brzmienia.
Przykłady utworów: Hatrid Mun Sigra – Hatari, Hard Rock Hallelujah – Lordi, Viszlat Nyar – AWS, Think About Things – Daði og Gagnamagnið, On Fire – The Roop, Love Injected – Aminata, Taken By A Stranger – Lena, Sebi – Zala & Gasper.
Folk i tradycja
Folk na Eurowizji będzie wiecznie żywy, mimo że stał się mniej popularny niż jeszcze kilkanaście lat temu. Niektóre kraje jednak konsekwentnie idą w utwory z językiem narodowym, folkowymi brzmieniami a nawet i tradycyjnymi zaśpiewami. Fani są przeciwnikami języka angielskiego czy wysyłania sztucznie wyprodukowanych eurowizyjnych utworów przez zewnętrznych twórców. Revamp to zazwyczaj najgorsze, co może spotkać utwór według ich przekonania. Doceniają tradycyjne melodie, nawet jeżeli są tylko wplecione w nowoczesne brzmienia. Każda z tych folkowych nut to miód na serce fana kultury danego kraju. Prym w tych brzmieniach wiodą Portugalia, Serbia, Czarnogóra, Armenia, Albania (pomimo niezliczonej liczby revampów na język angielski) czy Hiszpania.
https://eurowizja.org/eurowizja-na-folkowo/
Przykłady utworów: Lane Moje – Zeljko Joksimović, Utopian Land – Argo, Solovey – Go_A, Pali się (Fire of Love) – Tulia, Ktheju Tokes – Jonida Maliqi, Origo – Joci Papai, Secret Garden – Nocturne, Higher Ground – Rasmussen, Bandido – Azucar Moreno, Hi – Ofra Haza.
Oczywiście, powyższe przykłady to tylko pewne stereotypy, które krążą w eurowizyjnej bańce od wielu lat. Są też i fani, którzy kochają wszystko, co tylko znajdzie się na scenie konkursowej. Często biorą udział w niezliczonych liczbach pre-parties w Amsterdamie czy Madrycie, a Eurowizja to stały punkt kalendarza.
Ale o tym napiszemy w kolejnej części, która już wkrótce. Przeanalizujemy typy fanów ze względu na zaangażowanie w konkurs oraz jego znajomość.
A tymczasem dajcie nam koniecznie znać, którym typem fanów jesteście Wy! A może wszystkimi naraz?
