Eurowizja rządzi się swoimi prawami. Jednym z nich jest to, że artysta reprezentujący dane państwo niekoniecznie musi z niego pochodzić. W długiej historii konkursu mieliśmy wiele przypadków, kiedy uczestnik bronił barw nie swojego kraju. Jak pod tym względem wypadają Szwedzi?
Eurowizja 2024 odbędzie się w Szwecji za sprawą tegorocznej wygranej Loreen. Szwedzcy wykonawcy wielokrotnie stawali na eurowizyjnych scenach, jednak nie zawsze jako reprezentanci swojego kraju. Zdarzało się, że w mniej lub bardziej udanych próbach występowali pod flagą innego państwa.
Siw Malmkvist – Szwecja 1960 i Niemcy 1969
Siw Malmkvist to pierwsza, ale nie ostatnia artystka w naszym zestawieniu, która reprezentowała na Eurowizji dwa państwa. Piosenkarka, która największą popularnością cieszy się w Skandynawii oraz w Niemczech, swój eurowizyjny debiut zaliczyła w 1960 roku. Śpiewając Alla andra får varann, zajęła wówczas 10. miejsce, co przy ogólnej liczbie 13 uczestników uplasowało ją w dolnej części tabeli. Szansę na poprawę wyniku dostała dziewięć lat później, tym razem broniąc barw Niemiec. Na Konkursie Piosenki Eurowizji 1969 wykonała utwór Primaballerina, z którym zakończyła rywalizację na 9. pozycji, czyli niemal w połowie stawki. Zmiana reprezentowanego kraju wyszła jej zatem na dobre.
Elisabeth Andreassen – Szwecja 1982 i Norwegia 1985, 1994, 1996
Podobną regułę w swojej eurowizyjnej karierze zastosowała także Elisabeth Andreassen i wyszła na tym jeszcze lepiej niż Siw Malmkvist. Elisabeth również rozpoczęła od startowania pod flagą własnego kraju. Na Eurowizji 1982, jako członkini zespołu Chips, reprezentowała Szwecję z piosenką Dag efter dag. Był to całkiem udany start, dający 8. lokatę. Dla szwedzkiej wokalistki było to jednak niewystarczające i po raz kolejny swoich sił na eurowizyjnej scenie spróbowała w 1985 roku, tym razem w barwach Norwegii. Występując w duecie z Hanne Krogh jako Bobbysocks wygrała konkurs z utworem La det swinge. Zwycięstwo nie nasyciło Elizabeth i w kolejnych latach reprezentowała Norwegię jeszcze dwukrotnie, za każdym razem plasując się w czołówce. Na Eurowizji 1994 wystąpiła z Janem Wernerem Danielsenem. Śpiewając Duett, wywalczyli 6. lokatę. Dwa lata później, w 1996 roku, artystka po raz ostatni wystąpiła na eurowizyjnej scenie, tym razem samodzielnie. Z utworem I evighet zajęła świetne, 2. miejsce. Można zatem powiedzieć, że po zmianie barw była niemal skazana na sukces.
Sahlene – Estonia 2002
Występy na Eurowizji nie zawsze trzeba zaczynać pod flagą własnego kraju, co udowadnia Sahlene. Szwedzka wokalistka na początku XXI zdecydowała się na start w estońskich preselekcjach. Po zdobyciu największego poparcia komisji jurorskiej została wybrana na reprezentantkę Estonii podczas Eurowizji 2002. Co ciekawe, poza samym prawem startu wygrana w selekcjach przyniosła jej także 30 tysięcy duńskich koron oraz podróż do ciepłych krajów. Startując jako przedstawicielka gospodarzy, zdołała udźwignąć presję i zajęła w finale bardzo dobre, 3. miejsce. Eurowizja gościła ją raz jeszcze w 2019 roku jako chórzystkę reprezentanta Wielkiej Brytanii, Michaela Rice’a.
Arash – Azerbejdżan 2009
Arash to nieoczywisty artysta w tym zestawieniu. Nie posiada on szwedzkich korzeni, jego rodzice są Irańczykami, a on sam urodził się w Teheranie. Szwecja odegrała jednak niemałą rolę w jego życiu. Zamieszkał w państwie ze Skandynawii w wieku dziesięciu lat i to tam się wychował. Ten irańsko-szwedzki wokalista został reprezentantem Azerbejdżanu na Eurowizji 2009. W duecie z Aysel wykonał utwór Always, co przyniosło mu 3. lokatę w finale.
Robert Wells – Białoruś 2010
Szwedzcy artyści nie zawsze odgrywają pierwsze skrzypce w barwach innych państw, które reprezentują na Eurowizji. Nie znaczy to jednak, że ich rola nie ma znaczenia i nie warto o niej wspominać. Z tego powodu w tym zestawieniu należy uwzględnić Roberta Wellsa. Ten szwedzki wokalista i kompozytor dwukrotnie próbował swoich sił w Melodifestivalen, ale bez powodzenia. Możliwość występu w Konkursie Piosenki Eurowizji zyskał za to, towarzysząc na scenie białoruskiemu zespołowi 3+2 podczas widowiska w 2010 roku. Zaprezentowali piosenkę Butterflies, a Wells pojawił się tam w roli pianisty. Udało im się awansować do finału, w którym zajęli jednak odległe, 24. miejsce.
Eurowizja 2018: Lukas Meijer z Polski
Mówiąc o Szwedach w barwach innych państw, nie może zabraknąć polskiego akcentu. Lukas Meijer już w 2017 roku nawiązał współpracę z Gromee’em, polskim producentem muzycznym. Na fali sporej popularności w naszym kraju zgłosili się do eliminacji do Eurowizji 2018 z utworem Light Me Up. Zwyciężyli w finale preselekcji, dzięki czemu zostali reprezentantami Polski w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji. Choć oczekiwania ze strony polskich fanów były spore, występy na żywo okazały się niezbyt przekonujące, a skoczna piosenka nie podbiła serc eurowizyjnych fanów. Duetowi nie udało się awansować do finału, a Eurowizja nie przyniosła im sukcesu.
Victor Crone – Estonia 2019
Victor Crone to kolejny artysta, który zanim zdecydował się na reprezentowanie innego państwa, próbował swoich sił w narodowych selekcjach. Już w 2015 roku startował w Melodifestivalen, jednak bez powodzenia. Możliwość udziału w Eurowizji zapewniło mu dopiero wygranie Eesti Laul, dzięki czemu wystartował w barwach Estonii na Eurowizji 2019 z utworem Storm. Zdołał awansować do finału, w którym uplasował się na 20. pozycji. Później ponownie ubiegał się o reprezentowanie swojej ojczyzny, występując w szwedzkich preselekcjach w 2020 i 2023 roku. Te starty jednak również nie przyniosły mu wygranej w Melodifestivalen.
Źródło: Wikipedia oraz wiedza własna