Wielka Brytania na Eurowizji to niegdyś pasmo wielu sukcesów, jak i wielu ikonicznych występów. Przeszły one na zawsze do historii. Oto kolejna część naszego felietonu Eurowizja a Wielka Brytania, w którym przypominamy te prezentacje, które na trwałe zapisały się kanonie nie tylko Eurowizji, ale i światowej muzyki rozrywkowej.
Eurowizja była niezwykle udana dla Brytyjczyków w latach 60. To właśnie wtedy siedmiokrotnie plasowali się w czołowej piątce, pięciokrotnie zajmowali drugą pozycję i dwukrotnie triumfowali. Najciekawsze występy z lat 60. i 70. prezentujemy w poprzedniej części felietonu Eurowizja a Wielka Brytania.
Eurowizja 1976: trzecie zwycięstwo i powrót na szczyt list przebojów
Pomimo udziału w konkursie gwiazd (1974 – Olivia Newton-John, 1975 – The Shadows), ich piosenki nie odniosły sukcesu i dosyć szybko o nich zapomniano. Opinia publiczna tych drugich nawet krytykowała, jednak to materiał na inny felieton. Wielka Brytania w wyniku niezadowalających efektów całkowicie zmieniła format selekcji. Utwory wskazywało Stowarzyszenie Wydawców Muzycznych. Kompozytorzy mieli wolną rękę do wybrania, kto ma ją zaśpiewać. W 1976 roku zakwalifikowano łącznie dwanaście propozycji. Zrezygnowano z głosowania widzów i zastąpiono je jury regionalnym. Triumfatorem została grupa Brotherhood Of Man z kompozycją Save Your Kisses For Me, zdobywając 140 punktów.
Powstali w 1969 roku i często zmieniali swój skład. Ich pierwszym przebojem był utwór United We Stand. Dotarł on do dziesiątego miejsca w UK Singles Charts i trzynastego miejsca amerykańskiej listy Billboard Hot 100. Podobnie stało się z kompozycją Where Are You Going to My Love. Jednak kolejne utwory nie potrafiły powtórzyć tych osiągnięć. Zespół nawet czasowo rozpadł się w 1972 roku, ale uratowano go i wznowił funkcjonowanie w kolejnym roku. Wydano wtedy singiel Lady, który stał się hitem w całej Europie.
Podczas Eurowizji 1976 wystąpili jako pierwsi. To miejsce również zajęli. Prezentacja była prosta, ale bardzo przyciągała uwagę. Ich sposób bycia postrzegano na tamten czas jako coś niecodziennego. Stojąc w miejscu, członkowie grupy wykonali masę ruchów, jednocześnie pamiętając o intencjonalnej mimice twarzy. Wykonanie tak bardzo spodziewało się jurorom, że hojnie obdarzyli zespół puntami. Do dziś to właśnie Brotherhood of Man dzierżą procentowo (80,39%) największą liczbę zdobytych punktów, zaraz po Anne-Marie David (Eurowizja 1973). Utwór po konkursie znalazł się w najlepiej dziesiątce list przebojów w piętnastu krajach. Warto dodać, że do dziś Save You Kisses For Me jest najlepiej sprzedającym się zwycięskim singlem w historii. A mowa tu o nakładzie sześciu milionów kopii!
Eurowizja 1981: Bucks Fizz i ponadczasowy występ
Występ Bucks Fizz jest jednym z najbardziej znanych w historii konkursu. Wszystko za sprawą choreografii, która stała się fenomenem. W tamtym okresie większość prezentacji wyglądała tak samo. Reprezentanci stali i śpiewali – nawet podczas wykonywania szybszych kompozycji. Nadawca BBC postawił jednak na coś innego. Pomysł podsunęła im Chrissie Wickham z grupy tanecznej Hot Gossip. Z początku cała formacja stoi tyłem, żeby następnie się odwrócić i robić różne ruchy pasujące do melodii. Momentem kulminacyjnym jest zerwanie spódnic dziewcząt, by odsłonić ich krótsze spódniczki. Stało się to na tyle ikoniczne, że wielu eurowizyjnych artystów próbowało potem wykorzystać pomysł z przebieraniem na scenie.
Formacja zaprezentowała się jako czternasta w kolejności. Mimo iż byli faworytami, to nie było łatwo. Kroku dotrzymywała im reprezentantka Niemiec – Lena Valaitis. Ostatecznie pokonali ją czterema punktami, zdobywając ich łącznie 136. Utwór osiągnął gigantyczny sukces, trafiając na pierwsze miejsce UK Singles Charts, a także do najlepiej dziesiątki w osiemnastu państwach na całym globie. To sprawiło, że Bucks Fizz uzyskali status złotej płyty British Phonographic Industry. Kompozycję uznano za jeden z klasyków całego konkursu. O samym zespole później było głośno, ale ze względu na skandale, romanse, spory, a także wypadek z 1984 roku. Niemniej jednak, Wielka Brytania znów pokazała swoją potęgę.
Eurowizja 1996: bez wygranej, ale z międzynarodową karierą
Wielka Brytania mimo upływu lat nadal organizowała preselekcje. Nie inaczej było w roku 1996 roku. Tutaj jednak BBC zdecydowała się na przeprowadzenie półfinału, który zrealizowano w dobrze znanym programie Tops of the Pops. Do finału przechodziły wybrane przez widzów cztery spośród ośmiu kompozycji. Wyniki podano dzień po koncercie. Finał odbył się 8 marca w studiu telewizyjnym BBC, a poprowadził go Terry Wogan. Triumfowała wokalistka kryjąca się pod pseudonimem Gina G. Pokonała ona konkurencję dosyć mocno, otrzymując aż 113 tysięcy głosów, przy czym drugie miejsce dostało ich ledwie 41 tysięcy. Gina G, a w zasadzie Gina Mary Gardiner urodziła się w 1970 roku w Australii. Początkowo śpiewała w formacji muzycznej Bass Culture. Zanim wzięła udział w brytyjskich selekcjach wydała swój pierwszy singiel o nazwie Love The Life.
Eurowizja 1996 przyniosła nowy format konkursu, ponieważ z racji większej liczby nadawców zainteresowanych wystawieniem swojego reprezentanta zorganizowano rundę kwalifikacyjną. Gina G zajęła w niej trzeciej miejsce, zdobywając 153 punkty. Jednak podczas samego konkursu już tak dobrze jej nie poszło. Wystąpiła jako druga w kolejności i otrzymała łącznie 77 punktów, co dało jej ósmą lokatę. Występ był dosyć niecodzienny jak na Eurowizję, choć oddawał ducha europopu, który był niezwykle popularnym gatunkiem w tamtych czasach. Dziś moglibyśmy powiedzieć o całej prezentacji, a szczególnie o strojach, że jest to kicz w czystej formie. Choć Gina G ostatecznie nie wygrała, utwór Ooh Aah… Just a Little Bit utorował jej drogę do międzynarodowej kariery. Po finale Eurowizji 1996 singiel dotarł do pierwszego miejsca na liście UK Singles Charts i czołowych miejsc w Izraelu, Irlandii, Danii czy Holandii, a także do dwunastej pozycji na liście amerykańskiego Billboardu.
Eurowizja 1997: zwycięstwo, którego prawie by nie było!
Chyba każdy fan Eurowizji zna słynne Love Shine A Light! Formacja muzyczna Katrina & The Waves zgłosiła piosenkę praktycznie na ostatnią chwilę. Stało się to dzięki producentowi wykonawczemu preselekcji – Jonathanowi Kingowi. Zadzwonił on do wokalistki i spytał się, czy ma odpowiedni utwór, żeby uczestniczyć w Konkursie Piosenki Eurowizji. Ona odpowiedziała twierdząco. Jak stwierdziła, jest on tandetny, trochę w stylu zespołu ABBA i pod Eurowizję, więc z pewnością Ci się spodoba. Początkowo kompozycję miał śpiewać ktoś inny, jednak szef Warner Bros Records był temu przeciwny. Leskanich (nazwisko Katriny) uważała, że jest on wielkim fanem Eurowizji i jego marzeniem jest wygrać. Zaproponował im wtedy kontrakt płytowy – zespół nie mógł odmówić.
Finał selekcji odbył się 9 marca w studiu BBC o 15:30. Wybrzmiały wszystkie piosenki, ale triumfatora podano dopiero sześć dni później. Zwyciężył utwór Love Shine A Light, zdobywając 69 tysięcy głosów. Na scenę w Dublinie zespół wszedł jako przedostatni w kolejności. Prezentacja była utrzymana w niebieskich barwach. Były one dosyć mocne, chociaż sama kompozycja brzmi lekko rockowo. Ogromny wpływ na zapamiętanie miała z pewnością charyzma Katriny, która oddziaływała na widownię i telewidzów. Grupa Katrina & The Waves wygrała, uzyskując aż 227 punktów (co na tamten czas było rekordem), w tym aż dziesięć maksymalnych not. Wielka Brytania okazała się najlepsza już po raz piąty. Z kolei singiel wszedł na listy przebojów w czternastu krajach, a w Norwegii pokrył się złotem. Kompozycja jest na tyle ponadczasowa, że stała się motywem przewodnim programu Eurovision: Europe Shine a Light, który miał zastąpić odwołaną Eurowizję. Na końcu wykonali go prawie wszyscy reprezentanci wyłonieni z myślą o Eurowizji 2020.
