Eurowizja 2022, organizowana przez Włochów w Turynie, już w przyszłym miesiącu. Kontynuujemy podróż w czasie przez włoskie zmagania w konkursie. Przedstawiamy cykl, w którym wybierzemy najlepsze włoskie hity na Eurowizji.
Podczas tegorocznego Konkursu Piosenki Eurowizji we włoskim Turynie, Włochy wystąpią w widowisku po raz 49. W ostatnim miesiącu przed zmaganiami uczestników Eurowizji 2022 wracamy do wszystkich poprzednich włoskich startów. Przedstawiamy fakty, mity i ciekawostki o piosenkach, z którymi Italia usiłowała podbić Europę. W każdej części cyklu odbędzie się głosowanie, które wyłoni największe włoskie hity, a finalnie – najlepszy utwór z tego kraju.
Wyniki części I
W ostatnim tygodniu przedstawiliśmy dwanaście pierwszych piosenek z Włoch na Konkursie Piosenki Eurowizji. Do piątku trwało głosowanie, które wyłoniło trzy najlepsze piosenki, które trafią do naszego podsumowania. Poniżej zamieszczamy, w kolejności chronologicznej, wybrane utwory oraz wyniki pozostałej dziewiątki.
- 1958 – Domenico Modugno – Nel blu dipinto di blu
- 1959 – Domenico Modugno – Piove (Ciao, ciao, bambina)
- 1964 – Gigliola Cinquetti – Non ho l’età
Koniec ery piosenek z Sanremo
W 1967 roku w festiwalu w San Remo wystąpiły Anna German oraz Cher, ale obie nie zakwalifikowały się do finałowej stawki. Wygrała piosenka Non pensare a me w wykonaniu Ivy Zanicchi i Claudio Villi, ale zdecydowano, że na Eurowizję w Wiedniu pojedzie po raz pierwszy inny utwór niż ten zwycięski. Kraj ponownie reprezentował Claudio i z utworem Non andare più lontano zajął jedenaste miejsce. Rok później zwycięzcą Sanremo został Sergio Endrigo z utworem Canzone per te, a na Eurowizji 1968 z piosenką Marianne znalazł się na dziesiątym miejscu.
Sanremo w 1969 roku zwyciężyła wspomniana Iva Zannichi. Podczas Eurowizji w Madrycie wykonała utwór Due grosse lacrime bianche, zajmując trzynaste miejsce. W 1974 roku ponownie wygrała Sanremo, co czyni ją jedyną kobietą, która trzy razy wygrała festiwal. Przez sześć lat była też włoską deputowaną do Parlamentu Europejskiego, a ostatnio, w wieku 82 lat, raz jeszcze wystąpiła w Sanremo.
Sanremo przestaje być preselekcjami
Od 1970 roku zwycięzcy Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo nie byli wybierani na włoskich reprezentantów. Artystę selekcjonował program rozrywkowy Canzonissima, który odbywał się co roku w latach 1956-1974. Zwycięzcą edycji z 1969 roku był Gianni Morandi i to on pojechał na Eurowizję 1970 do Amsterdamu. Tam z utworem Occhi di ragazza zajął ósme miejsce. Tymczasem Sanremo wygrali Adriano Celentano i Claudia Mori. Gianni, tak jak Iva Zanicchi, wziął udział także w tegorocznym festiwalu i zajął w nim trzecie miejsce.
Kolejnym reprezentantem Włoch był Massimo Ranieri, który z utworem L’amore è un attimo zajął piąte miejsce. On również wystąpił w San Remo w 2022 roku. W 1971 roku pierwsze miejsce na włoskim festiwalu zajęli zaś Nada i Nicola Di Bari. Wokalista ten wygrał następnie program Canzonissima, zostając włoskim reprezentantem na Eurowizję, po czym drugi raz z rzędu wygrał Sanremo, wykonując utwór I giorni dell’arcobaleno. Zwycięski utwór z festiwalu Di Bari zaśpiewał na Eurowizji 1972, zajmując szóste miejsce.
Dwa powroty i amerykański debiut
W 1973 roku na Eurowizję po raz drugi pojechał Massimo Ranieri, ale nie powtórzył sukcesu. Zajął trzynaste miejsce z piosenką Chi sarà con te. Jako kolejna na konkurs wróciła Gigliola Cinquetti. Po dziesięciu latach od zwycięstwa w Kopenhadze wykonała utwór Sì, zajmując drugie miejsce. Do zwycięstwa z Abbą zabrakło jej sześciu głosów. Co ciekawe, włoscy widzowie nie oglądali na żywo sukcesu Giglioli w Brighton. Jej eurowizyjna piosenka była na cenzurowanym w mediach publicznych ze względu na zbliżające się referendum, które dotyczyło delegalizacji rozwodów. Zdecydowano, że piosenka, której tytuł znaczy tak, może kojarzyć się politycznie i być brana za manifest wyborczy. Miesiąc po Eurowizji 59% Włochów zagłosowało na nie, nie zgadzając się na zakaz rozwodów.
W 1975 roku Włochy reprezentowali Dori Ghezzi i Wess, który został pierwszym Amerykaninem, który uczestniczył w Konkursie Piosenki Eurowizji. Za piosenkę Era otrzymali w nowym systemie głosowania 12 punktów od jury w Finlandii i z sumą 115 punktów zajęli trzecie miejsce.
Gwiazdy na podbój Europy
Od 1976 roku włoska telewizja samodzielnie wskazywała swojego reprezentanta na Eurowizję. Sanremo wygrał Peppino di Capri, który dokonał tego już trzy lata wcześniej, ale stacja RAI postawiła na początkujący wówczas duet Al Bano i Rominy Power. W Sanremo pojawili się jako soliści, a jako para zaczęli występować dopiero w 1975 roku. Udział w Eurowizji 1976 i siódme miejsce za dwujęzyczny utwór We’ll live it all again z pewnością przyspieszył ich wspólną karierę. Łącznie sprzedali 150 milionów płyt.
Jako kolejna wytypowana została Mia Martini. Wokalistka o bardzo specyficznym wokalu, uważanym za jeden z najlepszych w historii włoskiej muzyki, była pierwszą reprezentantką Włoch na Eurowizji, która nigdy wcześniej nie pojawiła się na scenie Sanremo. Raz nie dostała się do stawki, a potem dwa razy zmieniała zdanie i odmawiała zgłoszenia. Podczas Eurowizji 1977 w Londynie zajęła trzynaste miejsce z piosenką Libera. W przeciwieństwie do Mii, kolejni reprezentanci byli weteranami włoskiego festiwalu. Ricchi e Poveri to grupa założona w latach 60., która na scenie Sanremo stanęła w 1970, 1971, 1972, 1973 i 1976 roku. Wydali wiele przebojów, które do dziś są znane nawet w Polsce. Na Eurowizji w 1978 roku za utwór Questo amore zajęli dwunaste miejsce.
Głosowanie
Spośród dwunastu zaprezentowanych włoskich utworów z Eurowizji, trzy najlepsze przejdą do finałowego podsumowania. W zamieszczonej poniżej ankiecie należy wskazać od 3 do 5 piosenek, które zasługują na wyróżnienie w historii zmagań Włoch w konkursie. Głosować potrwa przez pięć dni, do 15 kwietnia. Dla ułatwienia, zamieszczamy skrót włoskich propozycji oraz playlistę.
