Rok 2003 to otwarcie nowego formatu eurowizyjnego, jakim był Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci. 15 listopada 2003 roku w Kopenhadze zebrali się młodzi artyści z 16 krajów, aby powalczyć o pierwsze w historii Grand Prix tego konkursu. W tym również i Polska.
Przyjmuje się, że pomysł stworzenia tego rodzaju konkursu, oparty był na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie. Widowisko to zwane było Eurokonkursem i zrzeszało artystów z całej Europy. Jego pierwowzorem były konkursy dziecięce rozgrywane w krajach nordyckich. Z powodu braku odpowiedniej hali we wschodniej części Europy, gospodarzem koncertu została Dania. To właśnie w Kopenhadze, w Forum Kopenhagen, odbyła się pierwsza edycja Eurowizji Junior.
Zasady konkursu nieznacznie zmieniły się przez 17 edycji: w konkursie może wziąć udział nadawca publiczny będący aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentującego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie osiem wykonawców. Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy (dziś twórcami mogą być także osoby dorosłe). Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w języku angielskim. Nie mogą one jednak stanowić więcej niż 40% tekstu (do 2016 – 25%)
Preselekcje
Polski nadawca, czyli Telewizja Polska, wyraził chęć uczestniczenia w tym wydarzeniu. 23 września odbyły się preselekcje, a wzięło w nich udział trzynastu uczestników:
- Magdalena Ćwiklińska – Bluesowe zwierzaki
- Agata Korwin – Dziecko na pokaz
- Justyna Kosela – Wakacyjna niespodzianka
- Marina Łuczenko – Sen
- Zuzanna Madejska – Ty
- Marta Moszczyńska – W obronie marzeń
- Sebastian Plewiński – Jeśli kochasz
- Dominika Rydz – Mój świat
- Katarzyna Żurawik – Coś mnie nosi
- Agata Stodolna – Kropeleczka
- Kasper Zborowski-Weychman – Lato
- zespół Wigor – Wrzuć na luz
- zespół Stonoga – Trzepak show
Dzięki głosom telewidzów preselekcje wygrała Katarzyna Żurawik z utworem Coś mnie nosi, który sama napisała i skomponowała, a towarzyszył jej na scenie dziecięcy zespół taneczny Rytmix. Tym samym stała się pierwszą reprezentantką Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci.
Zmagania finałowe
Podczas finału, 15 listopada, Polka zaprezentowała się jako siódma w kolejności. Oprócz niej, na scenie zaśpiewali reprezentanci krajów takich jak: Grecja, Chorwacja, Cypr, Białoruś, Łotwa, Macedonia Północna, Norwegia, Hiszpania, Rumunia, Belgia, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, Malta i Holandia. Zwyciężyła Chorwacja, uzyskując 134 punkty. Młody wokalista Dino Jelusić zaprezentował utwór Ti si moja prva ljubav. Reprezentantka Polski, ku wielkiemu rozczarowaniu zajęła 16. (ostatnie) miejsce, zdobywając jedynie 3 punkty (od Białorusi). Energetyczny utwór nie przekonał do siebie Europy, a reprezentacja Polski powróciła do kraju pełna smutku. Tuż po ogłoszeniu wyników zdobywcy ostatniego i przedostatniego miejsca w konkursie, tj. reprezentantka Polski, Katarzyna Żurawik, oraz Szwecji, zespół Honeypies, negatywnie zareagowali na swój wynik. Jak przyznał producent, podczas przyjęcia z okazji zakończenia widowiska można było zauważyć, że Kasia Żurawik sprawiała wrażenie nieszczęśliwej i smutnej.
Jednak Telewizja Polska nie poddała się, i za rok powróciła do otwartych preselekcji. Ale o tym w następnym odcinku historii Polski na Eurowizji Junior, który już jutro.
Czytaj magazyn, poświęcony Eurowizji Junior. Konkurs rodzi wiele pytań dotyczących zarówno udziału młodych uczestników, ale też takie o naturze kulturowo-społecznej. Jak zmieniał się konkurs na przestrzeni lat? Z tymi zjawiskami próbowali się zmierzyć nasi autorzy. Zapraszamy do lektury!
źródło: tvp.pl
