Podobnie jak mitologicznemu pierwowzorowi, nie można odmówić jej urody – jednak zwyciężczyni Konkursu Piosenki Eurowizji z Kijowa może pochwalić się czymś więcej niż tylko atrakcyjną powierzchownością. Talent wokalny, umiejętności taneczne i aktorskie to nieliczne z atrybutów Eleny Paparizou, bohaterki trzeciego odcinka felietonów Kobiety Eurowizji.
Paparizou urodziła się w szwedzkim Borås. Jako córka greckich imigrantów i podobnie jak znaczna cześć jej rodaków, od dziecka posiadała silną świadomość narodową i z dumą nazywała siebie Greczynką. Zawsze przejawiała zainteresowania muzyczne i taneczne. Uczęszczała na lekcje gry na pianinie i baletu. Gdy miała 13 lat postanowiła, że zostanie piosenkarką, a rok później założyła swój pierwszy zespól o nazwie Soul Funkomatic. Po upływie dwóch lat grupa przestała istnieć. Paparizou w podobnym okresie cudem uniknęła śmierci w pożarze, który wybuchł w jednym z klubów w Göteborgu. Stało się tak tylko dlatego, że matka zabroniła jej tam pójść. Jeżeli czytelnik tegoż felietonu nie uzyskał jeszcze konstytucjonalnego prawa wyborczego, może rozważy następnym razem, czy słusznym jest gniewać się na rodziców kiedy nie pozwolą nam na coś, co wydaje się fajne.
Przykre wydarzenie – Elena straciła wówczas trzynaścioro przyjaciół i skłoniło ją to do porzucenia na jakiś czas śpiewania i rozpoczęcia nauki w Art Performing School, gdzie uczyła się m. in. aktorstwa.
Los postanowił jednak dan znać Elenie, iż muzyka to to, czym powinna się dalej zajmować. W rok później dostała propozycję od zaprzyjaźnionego z jej bratem DJ-a, aby nagrać demo piosenki Opa, Opa. Paparizou czuła, że jest to utwór bardziej pasujący do mężczyzny, dlatego zaprosiła do współpracy swojego wieloletniego przyjaciela Nikosa Panagiotidisa. Niedługo później oboje postanowili założyć zespol Antique. Singiel Opa opa dotarł do wysokich miejsc na listach przebojów w Szwecji i Norwegii, a duet nawiązał współpracę z jedną z nowo powstałych szwedzkich wytwórni.
W 2001 r. zaprezentowali europejskiej widowni utwór I would (die for you), z którym walczyli o zwycięstwo podczas Eurowizji w Kopenhadze. Ostatecznie zajęli wysokie trzecie miejsce, ciesząc się ze 147 punktów. Jako ciekawostkę można dodać, ze żaden uczestniczący w konkursie kraj nie pominął wówczas Grecji w swojej punktacji.
Inne znane z tego okresu piosenki z repertuaru Antique to Fallow Me oraz Dinata Dinata.
W 2003 roku doszło do rozpadu grupy, a Elena kontynuowała karierę jako wokalistka solowa.
Dwa lata później grecki nadawca publiczny ERT podał do wiadomości publicznej, ze to właśnie Elena pojedzie do Kijowa jako reprezentantka kraju. To, jaki utwór artystka wykona, pozostawiono telewidzom, którzy w trakcie mini rundy preselekcyjnej usłyszeli trzy kompozycje – My number one, OK oraz Let’s get wild. Czwarta propozycja, The light in our soul, została zdyskwalifikowana z powodu jej przedwczesnej emisji, tzn. już we wrześniu poprzedniego roku.
https://www.youtube.com/watch?v=qmYFd1G3uqo
Wybór padł na My number one, który według osób interesujących się Eurowizją posiadał praktycznie wszystko, co może dać zwycięstwo w konkursie – szczególnie na ówczesnym etapie historii tego widowiska. Został wzbogacony o tradycyjne brzmienie, wpadał w ucho, wykonywała go biała wokalistka, do tego ładna, sam występ zaś był bardzo energetyczny, folkowy i zapadający w pamięć. Telewizja Polska emitowała teledysk do My number one w spotach reklamujących ESC w dzień emisji show.
Paparizou po blisko 3,5 godzinnym przyznawaniu punktów mogła wreszcie ponownie zaśpiewać swój eurowizyjny przebój, wygrywając konkurs z dorobkiem 230 punktów i wyprzedzając tym samym reprezentantkę Malty – Chiarę oraz Luminitę Anghel i Sistem z Rumunii.
Przy okazji Eurowizji w Kijowie warto wspomnieć, że był to rok, kiedy padł pierwszy rekord w liczbie uczestniczących państw – było ich 39. Niemałe zamieszanie wywołało wycofanie się z rywalizacji Libanu, który nie zgodził się na obowiązek emisji występu reprezentantki Izraela, Shiri Maimon. Oba kraje pozostają w konflikcie od 1982 r.
Kariera Paparizou po drugim udziale w konkursie nabrała jeszcze szybszego tempa. Od tamtej pory znana jest szerszej publiczności pod swoim pseudonimem Helena. Wyruszyła na europejskie tournée oraz wydala drugi studyjny album Yparxei Logos. Okazał się on sporym sukcesem komercyjnym, a tylko na Cyprze sprzedano go w nakładzie ponad 40.000 egzemplarzy. Trzecia płyta została zatytułowana The Game of Love, a pochodziły z niej takie single jak Mambo, Teardrops oraz Gigolo. Mambo dotarło na szczyty list przebojów w Szwecji, a także był często prezentowane na antenach radiowych, również w Polsce.
Wokalistka została uhonorowana w styczniu 2007 r. specjalnym wyróżnieniem European Border Breakers Award, przyznawanym co roku najbardziej obiecującym artystom, którzy odnoszą spore sukcesy poza granicami swojego kraju.
W tym samym roku w maju światło dzienne ujrzał czwarty album wokalistki.
W rodzimej Grecji Helenie przyznawano wielokrotnie nagrody za dokonania artystyczne, m.in. od komercyjnej stacji MAD TV, która zapraszała wokalistkę jako gościa muzycznego organizowanych przez siebie imprez, np. pokazu mody w 2012 roku.
Kiedy wśród fanów Eurowizji opadały powoli emocje po edycji konkursu w Belgradzie, Paparizou wydala następna płytę, którą zatytułowała Vrisko to logo na zo, a pochodziły z niej takie utwory jak I Kardia Sou Petra lub Pirotehnimata. Album pokrył się platyną.
Przez cały rok artystka koncertowała w Grecji, a także pojawiała się podczas różnych widowisk telewizyjnych, np. So You Thnik You Can Dance. Zapowiedziała także plan wypuszczenia na rynek nowego krążka. W międzyczasie MTV przyznało Helenie nagrodę dla najlepszego greckiego wykonawcy oraz nominowało do tytułu najlepszego artysty europejskiego. Tę rywalizację artystka zakończyła na szóstym miejscu.
Giro Apo T’Omiro – taki oto tytuł nosił najnowszy album, który artystka wydala w marcu 2010 r. W kilka miesięcy później rozpoczęła się promująca go trasa koncertowa.
Od 2011 r. piosenkarka rozpoczęła współpracę zawodową, tym razem ze szwedzkimi producentami oraz wydała kompilację swoich największych przebojów na krążku The Greatest Hits & More. Pod koniec roku zasiadła w fotelu jurorskim greckiej edycji show, emitowanego również w Polsce przez TVP2 pod tytułem Gwiazdy Tańczą na Lodzie. Niektórzy zapewne doskonale pamiętają kąśliwe uwagi i przepychanki słowne między prowadzącą Justyną Steczkowską (ESC 1995) a oceniająca zawodników Dodą, bądź tą ostatnia a bokserem Przemysławem Saletą. Dla znacznej części widzów był to pewnie najbardziej interesujący element programu, a wyrażenia Saleta ciągnij fleta lub Doda zrób loda były rozpoznawalne i wzbudzają zażenowanie lub uczucie politowania po dzień dzisiejszy.
Helena Paparizou po zakończeniu przygody w roli sędziego sama oddała się pod ocenę jurorów, kiedy zgodziła się na uczestnictwo w popularnym Tańcu z Gwiazdami, tym razem w Szwecji. Chociaż była typowana jako faworytka do zwycięstwa, ostatecznie odpadła z programu, kończąc zmagania na dziewiątym miejscu.
Powrót wokalistki do Szwecji to także gościnny występ podczas Melodifestivalen w 2012 r., w trakcie którego w nowy i interesujący sposób wykonała interpretację utworu Popular, z którym Eric Saade reprezentował swoją ojczyznę rok wcześniej na konkursie w Düsseldorfie.
Na rok 2013 został zapowiedziany następny album, którego premiera miała miejsce w czerwcu. Ti Ora Tha Vgoume? zawierał piętnaście utworów, a promowały go single Poso M’Aresi oraz Ena Lepto. W Szwecji wydano jako dodatkowy singiel angielską wersję kompozycji Sou Stelno SOS, tzn. Save Me (This is an SOS).
Miłym zaskoczeniem dla fanów było ogłoszenie przez szwedzkiego nadawcę publicznego SVT, ze Helena weźmie udział w Melodifestivalen 2014 i tym razem powalczy o reprezentowanie Szwecji na Eurowizji w Kopenhadze. Jej utwór Survivor spotkał się z ciepłym przyjęciem ze strony fanów i krytyki i określany był jako dobry popowy numer, jednak po przejściu do finału z rundy dogrywkowej Andra Chansen Paparizou uplasowała się w ostatecznej klasyfikacji na miejscu czwartym.
Artystka bardziej niż na porażce skupiła się jednak na wydaniu kolejnego, ósmego już wydawnictwa One Life. Singiel Don’t Hold Back On Love, który promował całą płytę, Helena wykonała podczas gościnnego udziału w jednym z odcinków The Voice of Greece w maju tego samego roku.
Świat eurowizyjny dokładnie po dziesięciu latach od zwycięstwa wokalistki na Eurowizji mógł sobie o niej przypomnieć. Gwiazda wystąpiła bowiem w roli sekretarza, podając punkty Grecji w trakcie tegorocznego konkursu w Wiedniu.
W tym samym roku Elena wyszła za mąż za inżyniera Andreasa Kapsalisa.
Od sierpnia gwiazda bierze udział w próbach do greckiej inscenizacji musicalu Nine, w którym wciela się w postać prostytutki Saraghiny (w filmowej adaptacji odtwarzała ją amerykańska piosenkarka i członkini grupy Black Eyed Peas – Fergie) oraz nagrywa materiał na nowa płytę.
Źródło: wikipedia.org; ESCtoday; Eurovision.tv
Foto: lyricstranslate.com