12 czerwca 1990 została przyjęta deklaracja suwerenności Rosji podczas obrad na I zjeździe Ludowych Deputatów Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Z okazji dzisiejszego Dnia Rosji, często błędnie nazywanym przez Rosjan po prostu Dniem Niepodległości, przypominamy pięć najwyżej ocenionych utworów, jakie Rosja wysłała na Eurowizję.
Rosja po raz pierwszy swoją przygodę z Eurowizją zaczęła wraz z Estonią, Litwą, Polską, Rumunią, Słowacją i Węgrami w 1994 roku. W czasie debiutu Rosja zajęła 9. miejsce. Późniejsze lata, począwszy od 2000 roku, to pasmo wielu sukcesów i miejsc Rosji na podium. Rosja aż dziewięciokrotnie zdobywała miejsce w czołowej trójce, trzynaście razy była w pierwszej dziesiątce, a tylko raz nie zakwalifikowała się do finału w 2017, gdy barw Rosji broniła Julija Samojłowa (ros. Юлия Самойлова). Jeśli wziąć pod uwagę liczbę awansów do finału to na 11 prób aż 10 zakończyło się awansem. Tym samym Rosja skutecznością wyjść z półfinałów ustępuje tylko Australii i Ukrainie (100%), a także nieistniejącej Serbii i Czarnogórze. Rosja wraz z Azerbejdżanem i Szwecją zaliczyły po jednej nieudanej próbie (90,9%) co wiązało się z absencją ich reprezentacji w finale.
Jeśli wzięlibyśmy pod uwagę tylko występy w finale od czasu debiutu to Rosja zajmuje średnio 6,7 miejsce. Tym samym ustępuje tylko nieistniejącej Serbii i Czarnogórze (średnio 3,3 miejsce) i Australii (średnio 6,3 miejsce). Nie bez przyczyny uznaje się corocznie Rosję jako faworyta do zwycięstwa. Ciekawe, czy Rosja poprawiłaby swoje statystyki, gdyby zespołowi Little Big udało się wystąpić na niedoszłej Eurowizji 2020 w Rotterdamie?
Rosja: Little Big na Eurowizji 2021?
Dlatego dziś chcielibyśmy zaprezentować Wam pieć rosyjskich piosenek, które uplasowały się najwyżej w historii Rosji na Eurowizji.
5. Rosja na Eurowizji: pierwsze podium (2000), 2. miejsce na 24 uczestników
Po kilku nieudanych próbach związanych z wysłaniem na Konkurs znanych i cenionych rosyjskich piosenkarzy takich jak Ałła Pugaczowa (ros. Алла Пугачёва) czy Filipp Kirkorow (ros. Филипп Киркоров), Pierwyj Kanał wewnętrznie zdecydował się na wysłanie do Sztokholmu młodziutkiej, wówczas siedemnastoletniej, Alsou. Po raz pierwszy rosyjski nadawca skorzystał z pomocy międzynarodowego zespołu twórców. W skład autorów pierwszej anglojęzycznej piosenki Rosji, pt. Solo weszło dwóch Amerykanów – Andrew Lane i Brandon Barnes. Współpraca zakończyła się upragniownym sukcesem Rosji. Pierwsza eurowizyjna rosyjska wokalistka solowa tatarskiego pochodzenia zajęła drugie miejsce, ustępując tylko duetowi duńskich braci Olsen. Najwyższe noty dwunastopunktowe piosenkarka dostała od widzów z Chorwacji, Cypru i Malty, a także od jurorów z Rumunii.
Pomimo niebywałego dotychczas sukcesu rosyjskiej delegacji nie obyło się bez skandalu. Rosjanie oskarżyli artystów o użycie vocoderu i zmodyfikowanie głosu Jorena Olsena, żądając dyskwalifikacji Duńczyków, o czym więcej przeczytacie TUTAJ. Co ciekawe, jest to dotychczas jedyny rocznik Konkursu Piosenki Eurowizji, w którym pięć czołowych miejsc w finale zajęły państwa mające dostęp do Morza Bałtyckiego (1. Dania, 2. Rosja, 3. Łotwa, 4. Estonia, 5. Niemcy). Nigdy wcześniej i nigdy później taka historia się już nie powtórzyła.
4. Rosja na Eurowizji: powtórka sukcesu sprzed 6 lat (2006), 2. miejsce na 37 uczestników
O wyborze Dimy Biłana (ros. Дима Билан) do Aten zdecydował wewnętrznie Pierwyj Kanał. Artysta wykonał angielskojęzyczny utwór Never Let Me Go, dzięki któremu powtórzył sukces piosenkarki Alsou z 2000 roku. Przez półfinał przebrnął bez problemu, w finale zajął drugie miejsce, ustępując tylko Finlandii, która na to zwycięstwo czekała 45 lat. W finale Biłan zdobył 248 punktów, w tym aż siedem dwunastek, w większości od sąsiadujących państw i Izraela. Eurowizyjna prezentacja Biłana była jedną z najbardziej efektywnych i łatwych do zapamiętania. Fenomenalny występ Biłana sprawił, że wielu fanów widziało go jako zwycięzcę Eurowizji 2006. Jednakże, jak wiemy, taki scenariusz na Eurowizji sprawdził się nieco później.
Co ciekawe, w finale Eurowizji 2006 Biłan wraz z Rumunem Mihaiem Trăistariu zdobyli punkty od 35 państw na 37 możliwych. Swoich punktów Rosjanin nie otrzymał tylko od widzów ze Szwajcarii i jurorów z Monako. Zwycięska Finlandia zdobyła wówczas punkty od 34 państw. Więcej o wokaliście możecie przeczytać w naszym cyklu Tropem gwiazd Eurowizji: Dima Bilan.
3. Rosja na Eurowizji: kolejne podium i pewien rekord (2015), 2. miejsce na 40 uczestników
Pierwyj Kanał po raz kolejny postawił na wybór wewnętrzny i zdecydował się wysłać do Wiednia zwyciężczynię drugiej edycji programu Fabryka Gwiazd (ros. Фабрика звёзд). Została nią Polina Gagarina (ros. Полина Гагарина) z piosenką w języku angielskim, pt. A Million Voices. Gagarina wygrała swój półfinał, a w finale zajęła drugie miejsce, ustępując tylko Månsowi Zelmerlöwowi ze Szwecji. W finale dostała pięć douze points z Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Estonii i Niemiec. W ostatecznym rozrachunku zdobyła 303 punkty, które na ten czas były najlepszym wynikiem dla zdobywców drugich miejsc w historii całej Eurowizji. Jak wiemy, od 2016 zaczęła obowiązywać nowa zasada przyznawania głosów i wynik Poliny został już kilkakrotnie pobity.
2. Rosja na Eurowizji: folklor i język udmurcki (2012), 2. miejsce na 42 uczestników
Jak się okazuje pomimo bardzo dobrych wyborów wewnętrznych rosyjskich nadawców na Eurowizji, dotychczasowe dwa najwyżej sklasyfikowane rosyjskie utwory zostały wybrane w drodze preselekcji. W 2012 po raz drugi udmurckie babcie z zespołu Buranowskie Babuszki (ros. Бурановские Бабушки) spróbowały swoich sił w rosyjskim finale narodowym, po udziale dwa lata wcześniej. Fenomenalnie i w naturalny dla siebie sposób wykonały piosenkę Party for everybody, w większości w języku udmurckim, lecz z chwytliwym refrenem po angielsku. Co ciekawe, sympatyczne emerytki pokonały w rosyjskim finale narodowym m.in. byłych uczestników Eurowizji z Rosji i Białorusi, tj. duet Dimy Biłana (ESC 2006 i 2008) z Juliją Wołkową (jako część duetu t.A.T.u. ESC 2003) i Polinę Smołową (ESC 2006).
Buranowskie Babuszki w swojej piosence Party for everybody poruszyły tematy swojej codzienności. W tekście piosenki znajdziemy fragmenty, m.in. o podpaleniu pieca, zarobieniu ciasta i o imprezie, gdy w progach ich domostw zjawiają się wnuki.
W Azerbejdżanie Babuszki przebrnęły przez półfinał z łatwością. Chociaż przed finałem ani bukmacherzy, ani fani nie stawiali Rosji nawet do TOP 10 finału, to ciekawy, naturalny i szczery występ rosyjskich babć zdobył serca wielu Europejczyków i pozwolił ostatecznie na zajęcie drugiego miejsca w finale. Babcie musiały uznać wyższość szwedzkiej Loreen, której piosenka Euphoria do tej pory rozbrzmiewa w europejskich rozgłośniach radiowych.
Od kogo Rosja w 2012 dostała punkty? W półfinale grupa zdobyła punkty od wszystkich uczestniczących państw. W finale swoich punktów Rosji nie przekazała tylko Szwajcaria. Pozostałe 40 uczestniczących państw dało łącznie 259 punktów, w tym tylko jedną dwunastkę od zaprzyjaźnionej Białorusi. Więcej o zespole wesołych babć z Buranowa możecie przeczytać TUTAJ.
1. Rosja na Eurowizji: pobieda, czyli zwycięstwo! (2008), 1. miejsce na 43 uczestników
Po dwóch latach od pierwszego startu Dimy Biłana (ros. Дима Билан) na Eurowizji artysta sięgnął po wymarzone trofeum! Śmiało można powiedzieć, że do trzech razy sztuka! Po preselekcjach 2005 i występie na Eurowizji 2006 przyszedł czas na zwycięstwo w głównym konkursie. W serbskim Belgradzie wykonał utwór Believe. W półfinale i finale artysta wystąpił jako przedostatni w kolejności. Choć w swoim półfinale zajął dopiero trzecie miejsce, to w finale nie miał sobie równych i zwyciężył z przewagą 42 punktów nad drugą wówczas Ukrainą. Podobnie jak w 2006 roku Biłan dostał w finale siedem dwunastek od państw wchodzących w skład ZSRR, a także od Izraela.
O tym, jak ważnym była dla Rosji wygrana w konkursie, był fakt, że wraz z Dimą na scenie na sztucznym lodowisku wystąpił wielokrotny mistrz olimpijski, świata i Europy w łyżwiarstwie figurowym, Jewgienij Pluszczenko (ros. Евгений Плющенко) i światowej sławy węgierski skrzypek, Edvin Marton.
Pomimo tego, że przed konkursem wymieniano Dimę jako potencjalnego zwycięzcę, to po wygranej spadła na Rosję fala krytyki. Mówiono, że artysta odniósł taki sukces tylko dzięki głosowaniu politycznemu. Wiele podobnych komentarzy spływało nie tylko z sąsiedniej Ukrainy, ale też, np. z Wielkiej Brytanii. Wygrana Biłana pozostawiła niesmak wśród fanów i wielu obserwatorów. Dlatego od 2009 roku zdecydowano się na większy wpływ jurorów na końcowy rezultat i zmniejszenie roli głosowania widzów. Dzięki zwycięstwu Dimy, Rosja mogła zorganizować w Moskwie w 2009 najdroższą, jak się później okazało, Eurowizję w pierwszej dekadzie XXI wieku.
To była Eurowizja: kosztowna i kontrowersyjna edycja 2009?
A jakie są Wasze ulubione występy rosyjskich reprezentantów? Czy również jesteście zaskoczeni faktem, że w generalnym zestawieniu brakuje Siergieja Łazariewa?
Źródła: newiz.ru, eurovision.tv, kp.ru, dni.ru, rg.ru, lenta.ru, ria.ru
