Był rok 1969 – rok o tyle wyjątkowy, że po raz czwarty w ciągu zaledwie czternastoletniej historii Konkursu Piosenki Eurowizji po zwycięstwo sięgnęli Francuzi. Ten historyczny sukces uczynił wówczas Francję eurowizyjną potęgą. A wszystko to za sprawą Fridy Boccary – charyzmatycznej i utalentowanej piosenkarki o włoskich korzeniach, która dokładnie 29 października obchodziłaby swoje 81. urodziny. W ramach cyklu Tropem Gwiazd Eurowizji przypominamy jej sylwetkę!
Frida Boccara: dzieciństwo i początki kariery
Frida Boccara urodziła się 29 października 1940 w Casablance, w żydowskiej rodzinie o włoskich korzeniach. Jej rodzina pochodziła z włoskiego Livorno w Toskanii, skąd wyemigrowała do Tunezji, a następnie do Maroka. To właśnie tam na świat przyszła późniejsza gwiazda francuskiej piosenki. Mała Frida dorastała w domu przesiąkniętym muzyką. Muzykami byli także brat artystki, Roger (później znany jako Jean-Michel Braque, kompozytor i autor tekstów) oraz siostra Lina.
Choć talent do muzyki i śpiewu u Fridy Boccary ujawnił się dość szybko, dopiero po zakończeniu nauki w szkole średniej zaczęła pobierać lekcje śpiewu. W tym samym czasie razem z rodzeństwem wyjechała do Paryża, gdzie wspólnie występowali w muzycznym trio. Artystka rozpoczęła tam także studia muzyczne, a następnie trafiła do Petit Conservatoire de la Chanson – programu radiowo-telewizyjnego, prezentowanego w formie lekcji śpiewu udzielanych przez Mireille, cenioną francuską piosenkarkę i aktorkę. Już wtedy młodziutka Frida zdawała sobie sprawę, że ze swoimi zdolnościami wokalnymi ma szansę na karierę we Francji.
Szalone lata 60. i pierwsze podejście do Eurowizji
Po lekcjach śpiewu u boku Mireille, która odkryła talent wokalistki, Frida Boccara zaczęła nagrywać pierwsze piosenki i występować w musicalach. Na początku lat 60. wzięła udział we francuskim Festival de la Rose d’Or d’Antibes. Artystka brała także udział w dwóch festiwalach piosenki śródziemnomorskiej w Barcelonie i została finalistką jednego z nich. Co ciekawe, Frida Boccara już w 1964 roku zgłosiła swoją piosenkę do francuskich selekcji do Eurowizji. Utwór Autrefois nie został jednak wybrany. Francję podczas 9. Konkursu Piosenki Eurowizji reprezentowała wówczas Rachel Cavaillon.
Choć Frida Boccara koncertowała głównie we Francji, wyjeżdżała także w trasy koncertowe do krajów Europy Wschodniej. W rozpoczęciu międzynarodowej kariery z pewnością pomogła jej znajomość języków obcych. Boccara mówiła płynnie pohiszpańsku, rosyjsku, portugalsku, hebrajsku i arabsku. W drugiej połowie lat 60. wokalistka brała udział w wielu festiwalach jazzowych, między innymi w Sofii w Bułgarii (1967). W tym czasie jej trasy koncertowe obejmowały już nie tylko Europę, ale także Australię, Kanadę oraz Amerykę Środkową i Południową. Właśnie w tych krajach kilka jej piosenek, między innymi Cent mille chansons i Les Moulins de mon coeur, stało się przebojami.
Eurowizja 1969: wyjątkowy rok i sukces Fridy Boccary
W 1969 roku wokalistka została wybrana przez profesjonalne jury na reprezentantkę Francji na nadchodzącą Eurowizję w Hiszpanii. 29 marca w madryckim Teatro Real Frida Boccara wygrała 14. Konkurs Piosenki Eurowizji z piosenką Un jour, un enfant. Utwór ten został napisany przez autora tekstu Eddy’ego Marnay’a i kompozytora Emila Sterna. Warto wspomnieć, że po eurowizyjnym tryumfie przez kilka tygodni był jednym z najczęściej granych utworów we francuskich rozgłośniach radiowych.
Co ciekawe, francuska wokalistka nie była jedyną triumfatorką tego wieczoru. Niewątpliwie Eurowizja 1969 zapisała się w historii jako rok pełen niespodzianek. W wyniku głosowania tyle samo punktów co Francuzka otrzymały także trzy inne uczestniczki – reprezentantki Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Holandii. Niewątpliwie było to zdarzenie wyjątkowe i jak na tamte czasy dość niespotykane, bo ówczesny regulamin Eurowizji nie uwzględniał prawdopodobieństwa remisu. W rezultacie aż cztery wokalistki zostały ogłoszone zwyciężczyniami 14. Konkursu Piosenki Eurowizji. W tym kontekście zaskakującym może wydawać się również fakt, że o miejscu organizacji Eurowizji 1970 zdecydował… rzut monetą. Szczęśliwym zwycięzcą w tym przypadku okazała się Holandia.
Frida Boccara: jak potoczyła się jej kariera po Eurowizji?
Wróćmy jednak do Fridy Boccary… Wokalistka tuż po wygranej w 14. Konkursie Piosenki Eurowizji otrzymała francuską nagrodę Academy Charles Cros, przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki. W latach 70. i 80. kontynuowała międzynarodową karierę, a w 1980 roku otrzymała tytuł Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. Frida Boccara występowała w najpiękniejszych teatrach świata, między innymi w Operze w Sydney i Place des Arts w Montrealu.
Wokalistka regularnie pojawiała się na międzynarodowych listach przebojów. Otrzymała także dwie złote i jedną platynową płytę. Przez lata zdobywała nagrody na wielu międzynarodowych festiwalach. Warto wymienić, że Frida Boccara była laureatką festiwali: w Sopocie (1964), San Remo (1964), Rio de Janeiro (1969), Sofii (1969), a także w Barcelonie i Tokio (1970).
Co ciekawe, wokalistka jeszcze dwukrotnie brała udział we francuskich eliminacjach do Eurowizji (1980 i 1981). Podczas preselekcji w 1980 roku z piosenką Un enfant de France zajęła zaledwie piąte miejsce (w selekcjach brało wówczas udział sześciu kandydatów). Z kolei w 1981 roku wystartowała ponownie z piosenką Voilà comment je t’aime. Niestety, po raz kolejny bezowocnie.
Frida Boccara zmarła 1 sierpnia 1996 roku, w wieku niespełna 56 lat z powodu zapalenia płuc. Została pochowana na paryskim cmentarzu Bagneux w Hauts-de-Seine.
