W Kopenhadze Holandia po latach powróciła do eurowizyjnych łask i znalazła się na podium! Wszystko za sprawą Waylona i Ilse DeLange z duetu The Common Linnets, którzy jednak wkrótce poszli odrębnymi ścieżkami.
Przed Eurowizją 2014, po przełomowym awansie Anouk do finału Eurowizji w Malmö, Holendrzy z niecierpliwością wyczekiwali kolejnego reprezentanta. Niderlandzki nadawca ogłosił w listopadzie, że w Kopenhadze wystąpi duet The Common Linnets, w którego skład weszli 37-letnia Ilse DeLange i 34-letni Waylon, a właściwie Willem Bijkerk.
The Common Linnets: droga na Eurowizję
Formacja powstała z inicjatywy wokalistki, a jej nazwa w języku angielskim odnosi się do makolągwy zwyczajnej, gatunku ptaka. Pomysłodawcą nazwy był Rens Dekker – doradca artystyczny muzyków, odpowiedzialny za wizualne aspekty początkowej twórczości duetu. 12 marca na antenie programu De Wereld Draait Door (odpowiednik polskiego Świat się kręci) zaprezentowano na żywo konkursowy utwór Calm after the storm. Oficjalna wersja studyjna ujrzała światło dzienne kolejnego dnia.
Klimatyczna piosenka w stylu country folk zdobyła sympatię opinii publicznej i uznanie krytyków muzycznych ceniących jej wysoką jakość. Klimatyczny czarno-biały teledysk do niej nagrano w miejscowości Edam. Mimo to nie była postrzegana jako mocny kandydat do sukcesu na Eurowizji. Po premierze utworu Holandia zajmowała dość odległe 26. miejsce w zakładach bukmacherskich.
The Common Linnets: holenderski fenomen
Prezentacja holenderskiej piosenki na scenie Eurowizji 2014 wywołała wiele ciepłych wrażeń. The Common Linnets szybko zostali uznani za jedno z największych zaskoczeń konkursu, a Calm after the storm postrzegano w Danii jako czarnego konia rywalizacji. Nie było więc zaskoczenia, gdy klimatyczny występ wprowadził Holandię do Wielkiego Finału. W ostatnich chwilach przed koncertem bukmacherzy stawiali ją już na trzecim miejscu. Na dzień przed finałem ukazał się krążek zatytułowany The Common Linnets.
10 maja Ilse i Waylon zaprezentowali się na scenie z 24. numerem startowym i z sumą 238 punktów zajęli drugie miejsce, przegrywając jedynie z Conchitą Wurst z Austrii. Zdobyli osiem maksymalnych not – 12 punktów, również z Polski. Po ogłoszeniu szczegółowych wyników okazało się, że wygrali pierwszy półfinał, a w finale zajęli drugie miejsce w televotingu (za Austrią) i trzecie miejsce w głosowaniu jury (za Austrią i Szwecją).
Ogromny sukces był zaskoczeniem dla samych Holendrów. Był to pierwszy tak dobry wynik na Eurowizji od czasu czwartego miejsca Edsilii Rombley w 1998 roku i najlepszy wynik od zwycięstwa Teach-In w roku 1975. Calm after the storm trafiło na listy przebojów w co najmniej dwudziestu państwach, zdobywając pierwsze miejsce w notowaniach w Holandii, sąsiedniej Flandrii i na Islandii. Trafiło też na podium zestawień muzycznych w Austrii, Danii, Niemczech oraz Szwajcarii. Z kolei w UK Singles Chart weszło do czołowej dziesiątki, stając się czwartą piosenką z Eurowizji, której się to udało bez zwycięstwa w konkursie. Po raz ostatni taka sytuacja miała miejsce w 1974 roku, kiedy wraz z Waterloo do brytyjskiej czołówki radiowej trafiły włoskie Si i holenderskie I see a star.
Waar is Waylon?! – rozstanie muzyków
Sukces przytłoczył też samych muzyków. Po powrocie do kraju wzruszeni muzycy opowiadali o swoich wrażeniach z poszybowania wysoko w eurowizyjnej tabeli. Wiadomo jednak, że między artystami zaczęło układać się nie najlepiej już przed konkursem, a fani wkrótce po nim zaniepokoili się nieobecnością Waylona. Praktycznie wcale nie pojawiał się u boku Ilse podczas wydarzeń promujących ich eurowizyjny sukces. W ostatnich dniach maja całą Holandia pytała: Gdzie jest Waylon? Po kilku dniach medialnych poszukiwań, które miały miejsce na pierwszych stronach gazet, artysta przerwał milczenie. Umieścił przemyślenia w mediach społecznościowych i wystąpił na antenie RTL Late Night, gdzie przyznał do słabych relacji z DeLange. Stwierdził, że czuje się niedoceniony przez Ilse. Poinformował także o odejściu z zespołu, w którym zagościł tylko na czas Eurowizji.
W poście na facebookowym profilu artysty mogliśmy przeczytać:
To dziwne widzieć, że stałem się własnością narodową i przez to zaczęły się moje poszukiwania. Ale wcale nie dzieje się dużo, wbrew temu, co inni sugerują. […] Na tę okazję postanowiliśmy połączyć siły, z miłości do naszego kraju i muzyki amerykańskiej. Jednak The Common Linnets to projekt Ilse DeLange. Ona to wymyśliła i zawsze było wiadomo, że skład będzie się różnił. Zgodziliśmy się na wspólne nagranie płyty, udział w Eurowizji i koncert 21 czerwca na Twente Stadium.
Z wypowiedzi wynikało, że rozstanie się muzyków było zaplanowane. Media plotkowały jednak, że sytuacja była zdecydowanie gorsza niż przedstawiano ją oficjalnie. Według portalu Televizier, słabe relacje zaogniło zerwanie współpracy z menadżerem duetu przed Eurowizją. Ilse miała nie zgodzić się na dokładnie równy podział zysków pomiędzy nią a Waylona, a także krytykowała jego zbyt wyzywający, kowbojski styl. W sierpniu wyznała, że ta współpraca była jednocześnie najpiękniejszym i najmroczniejszym momentem w karierze. Waylon wyjawił z kolei, że kiedy zostali nominowani do De Edisons, najważniejszej holenderskiej nagrody muzycznej, Ilse nie chciała z nim się pojawić na wręczeniu nagród. Napisał zatem do organizatorów: nigdy więcej mnie nie nominujcie. Duet zdobył mimo to dwie statuetki. 21 czerwca po raz ostatni muzycy wystąpili wspólnie na Twente Stadium, gdzie publika wyraźnie widziała napięcie między nimi.
Waylon: kariera solowa
Waylon zadebiutował na holenderskiej scenie muzycznej w 2008 roku po zajęciu drugiego miejsca w Holland’s Got Talent. Pierwszy singiel Wicked way, zapowiadający debiutancki krążek o tym samym tytule, dotarł do pierwszej dziesiątki notowań. Album zdobył status złotej płyty. Kolejny krążek – After all, artysta wydał w 2011 roku i ponownie został wielokrotnie nagrodzony. Kamieniem milowym w jego karierze był udział w Eurowizji 2014, ale już wtedy był w ogniu przygotowań do wydania następnego albumu. Nagrany w Hollywood album Heaven after midnight dotarł na pierwsze miejsce na platformie iTunes.
W listopadzie 2017 roku Waylon został ogłoszony reprezentantem Holandii na Eurowizji w Lizbonie. Od 23 lutego do 1 marca zaprezentował na antenie De Wereld Draait Door pięć piosenek z nowego albumu The world can wait. Wśród nich była eurowizyjna propozycja Outlaw in ’em, z którą wystąpił w drugim półfinale Eurowizji 2018. W Wielkim Finale zdobył 89 punktów od jury (13. miejsce) i 32 punkty od telewidzów (19. miejsce), plasując się z sumą 121 punktów na 18. pozycji. Po Eurowizji wydał album Human, a na 2020 rok zaplanował nową trasę koncertową poświęconą muzyce w języku niderlandzkim.
Ilse DeLange: kariera solowa
Działalność artystyczna Ilse sięga znacznie wcześniejszych lat niż kariera Waylona. Urodzona w 1977 roku artystka o wejście na rynek muzyczny starała się już od 1994 roku. Jednak działalność amatorska i negocjacje w sprawie podpisania kontraktu przeciągały się przez kilka lat. Ostatecznie, w 1998 roku związała się z wytwórnią Warner, dzięki czemu mogła wyjechać do USA w celu nagrania profesjonalnych utworów. W Nashville powstał debiutancki album World of Hurt, za sprawą którego Ilse w 1999 roku została jako najlepsza artystka wyróżniona swoją pierwszą nagrodą Edisona. Popularność wokalistki w Holandii rosła, ale sukcesy i ciężka praca w końcu ją przerosły. Od 2000 roku nieudane próby wybicia się na rynku amerykańskim doprowadzały ją do przemęczenia, które poskutkowało niemiłym incydentem zdrowotnym na jednym z koncertów i przerwą w karierze. Amerykańscy twórcy uważali, że inspirowane muzyką country utwory Ilse są zbyt staroświeckie jak na debiutantkę z Europy.
Po kilkutygodniowej przerwie, w 2002 roku Ilse ponownie wyleciała do Stanów Zjednoczonych, gdzie spokojnie pracowała nad trzecim albumem Clean Up. Po rozwiązaniu się wytwórni artystka straciła chwilowo możliwość dalszego tworzenia, ale bilety na jej koncerty nadal ekspresowo się rozchodziły. Przed podpisaniem kontraktu z wytwórnią Universal Music, zdążyła jeszcze nagrać utwór Blue z popularnym włoskim muzykiem Zucchero. Od 2008 roku współpracowała z twórcami w Szwecji i Anglii, wydając kolejne płyty. Utwór Miracle z 2009 roku był jej największym komercyjnym osiągnięciem w dotychczasowej karierze. Dużym sukcesem okazała się też piosenka Blue bittersweet napisana w 2013 roku na potrzeby filmu Het diner. Do 2020 roku Ilse DeLange zdobyła łącznie osiem prestiżowych statuetek De Edisons.
Ilse DeLange: mentorka i eurowizyjny powrót
W 2013 roku Ilse została trenerką w czwartej edycji programu The Voice of Holland. Pozostała w programie jeszcze na kolejną edycję, w której pod jej skrzydła trafił Duncan Laurence, zwycięzca Eurowizji 2019. Nie trzeba dodawać, że Ilse nie była jurorką programu równolegle z Waylonem, który dołączył do ekipy trenerów w siódmej edycji. Po Eurowizji 2014 planowała kontynuować sukces The Common Linnets w zmienionym składzie i nie wracać na fotel jurorski The Voice. Okazało się jednak, że zdecydowała się na przejście do programu The Voice Kids. Od 2016 roku, z roczną przerwą, była trenerką w kolejnych edycjach show. Jak na razie dwoje jej podopiecznych wygrało program. Od 2018 roku jest też stałą trenerką w formacie The Voice Senior.
W ostatnich latach DeLange swoim ogromnym doświadczeniem wspierała nie tylko dzieci i seniorów w formatach talent-show. Kiedy Duncan Laurence, jej podopieczny z The Voice of Holland 5, został reprezentantem kraju na Eurowizji 2019, artystka stała się jego mentorką. Wspierała go artystycznie na całej drodze do Tel Awiwu, gdzie była członkinią holenderskiej delegacji. Jako współtwórczyni sukcesu The Common Linnets stała się też częścią sukcesu Duncana, któremu z utworem Arcade udało się zwyciężyć.
Obok sukcesu Duncana na Eurowizji 2019, Ilse w ostatnim czasie mogła się poszczycić innymi eurowizyjnymi punktami w karierze. Zaangażowała się w formaty alternatywne dla odwołanej Eurowizji 2020. Wraz ze swoim świeżym współpracownikiem, Michaelem Schulte (Niemcy 2018), nagrała utwór Wrong direction. Duet na potrzeby koncertu Eurovision: Europe Shine a Light nagrał także cover piosenki Ein bißchen Frieden, z którą Niemcy wygrały Eurowizję 1982. Artystka w holenderskich barwach pojawiła się też w programie Free European Song Contest w niemieckiej stacji ProSieben. Ostatecznie zajęła drugie miejsce z nowym singlem Changes.
The Common Linnets: aktualna sytuacja
Po odejściu Waylona głównym wokalistą grupy został JB Meijers, współautor Calm after the storm. W składzie zespołu znalazł się też Jake Etheridge. Nowy rozkład członków The Common Linnets najaktywniej funkcjonował do 2016 roku, kiedy po raz ostatni ekipa wydała nowe piosenki, odebrała nagrody i zorganizowała większą liczbę koncertów. Aktualnie zespół nadal działa, ale zdecydowanie nie jest w swojej najlepszej formie.
Czy są szanse na ponowne zjednanie sił Waylona i Ilse, a nawet na wspólny udział w Eurowizji? Jest to wysoce nieprawdopodobne, ponieważ od kilku lat oboje jak ognia unikają wypowiadania się o sobie nawzajem. Komentarze Waylona pozostają raczej w tonie otwarcia na różne możliwości, ale z drugiej strony artysta odcina się od przeszłości. Uważa, że to nie po jego stronie powinna leżeć inicjatywa zejścia się. Przyznał też, że od 2014 roku nie wykonuje piosenki Calm after the storm. Artysta uważa, że nie działa ona w tak magiczny sposób, gdy nie śpiewa jej duet.
Z kolei Ilse nie chciała skomentować udziału Waylona w Eurowizji 2018. Powiedziała, że rzeczywiście oglądała jego występ, ale nie chce wyrażać swojego zdania i zachowuje je tylko dla siebie i najbliższych. Unika w ten sposób dalszego rozdmuchiwania sprawy, jak i rodzi dalsze spekulacje; nawet po kilku latach napięcie między artystami pozostaje medialnym tematem. Jednocześnie Ilse powtarza, że według niej, udział w Konkursie Piosenki Eurowizji powinien być przeznaczony dla nowych twórców. Podkreśla też, że sama w najbliższej przyszłości nie zamierza startować w konkursie. Pośrednio wbija tym szpilkę w plecy Waylonowi, który wrócił do gry po czterech latach. Czas pokaże, czy budząca kontrowersje sprawa relacji Ilse DeLange i Waylona wyklaruje się, czy dalej będzie pozostawała tematem medialnych spekulacji i niedopowiedzeń.
Źródła: wiwibloggs.com, Eurovoix.com, ad.nl, eurovisionireland.net, televizier.nl, fot. ad.nl, Daily Mail
