Gwiazd Eurowizji szukać można także poza gronem uczestników konkursu. Rokrocznie za sukces całego widowiska odpowiedzialni są zarówno artyści, zapewniający muzyczne doznania, jak i wszystkie osoby asystujące gwiazdom wieczoru – operatorzy kamer, chórzyści, choreografowie oraz Ci, którzy są najbliżej wykonawców, czy to podczas wywiadów w green roomie czy też bezpośrednio przed ich występem na scenie, czyli prowadzący imprezy. W ostatnich latach w tej roli zdecydowanie wyróżniła się jedna postać, gospodyni Konkursu Piosenki Eurowizji w latach 2013 i 2016, Petra Mede.
Szwedka przypadła do gustu miłośnikom konkursu nie tylko z powodu wyraźnej poprawy poziomu prowadzenia show związanej z niezbyt trafnym doborem konferansjerów w latach 2012 i 2015, czyli tych poprzedzających pojawienie się Petry na eurowizyjnej scenie, ale również ze względu na jej niewymuszoną naturalność, specyficzne poczucie humoru i nienaganną dykcję oraz prezencję. Dzięki sympatii widzów i wielu pochlebnym opiniom, Mede stała się jedną z ikon festiwalu ostatniego dziesięciolecia. Nic jednak nie dzieję się przypadkiem. Eurowizyjny sukces Petry jest następstwem wielu lat ciężkiej pracy i rozwijania umiejętności na wielu płaszczyznach działalności artystycznej.
Petra i taniec
Petra Mede urodziła się 7. marca 1970. roku w Sztokholmie, skąd wraz z rodzicami przeprowadziła się już 3 lata później do Partille na przedmieściach Göteborga. Jako sześciolatka rozpoczęła baletowe treningi, które zaowocowały przyjęciem sześć lat później do stołecznej Swedish Ballet Academy. To właśnie tu, w miejscu swojego urodzenia, w Petrze ukształtowała się miłość do sceny oraz tańca i baletu współczesnego. Po ukończeniu szkoły, jako 18-latka, otrzymała swoją pierwszą, profesjonalną, taneczną rolę w Teatrze Wielkim w Göteborgu.
Zmotywowana tym sukcesem Mede zaaplikowała do stypendium Cariny Ari, jednej z najznakomitszych baletnic w historii Szwecji. Młodej tancerce powiodło się i po otrzymaniu grantu z rąk księżniczki Krystiany Magnuson, Petra wyjechała na 8 miesięcy do Paryża, gdzie pod okiem m.in. Zizi Jeanmaire trenowała przy słynnej sali koncertowej La Salle Pleyel.
Pobyt we Francji przyniósł Szwedce wiele korzyści. Jako tancerka, po raz pierwszy wystąpiła w telewizji w popularnym wówczas francuskim programie rozrywkowym Dimanche Martin Jacques’a Martina. W tej samej roli pojawiała się również na scenie wraz z takimi gwiazdami jak Celine Dion czy Rika Zarai. Wizyta Petry w Paryżu bardzo dobrze wpłynęła także na jej znajomość języka francuskiego, którym do dzisiaj bardzo dobrze posługuje się podczas wywiadów i programów telewizyjnych.
Po odbyciu stypendium i powrocie do ojczyzny nastąpił tragiczny zwrot w karierze Mede. Rozpocząwszy współpracę z cenionym szwedzkim choregorafem Ivo Cramerem, Petra doznała serii kontuzji pleców, które uniemożliwiły jej prowadzenie treningów i definitywnie położyły kres tanecznej przygodzie artystki. Petra zdecydowała się wówczas na podjęcie studiów z filologii francuskiej i historii Sztokholmu, po których przez kilka lat pracowała jako przewodniczka po stolicy Szwecji.
Petra i telewizja
Przerwa bohaterki artykułu w sferze szeroko pojętego świata artystycznego trwała aż do roku 2005, kiedy za namową przyjaciela Mede wystąpiła w konkursie stand-up Bungy Comedy. Została laureatką wieczoru i otrzymała możliwość występu w jednym z największych komediowych klubów w Sztokholmie. Po tym wyróżnieniu telewizyjna kariera Petry zaczęła nabierać niesamowitego rozpędu. Artystka otrzymała możliwość udziału w satyrycznych programach Extra! Extra! oraz Parlamentet, w których była jedną z gwiazd w latach 2007-2009. Petra wprost zarażała widzów swoją niesamowitą energią, dlatego już rok później zaoferowanie jej poprowadzenie własnej audycji Petra Mede Show. W kolejnych latach satyryczka brała udział w kilku szwedzkich konkursach i programach telewizyjnych takich jak m.in. Maestro (2011), Hogklachat (2012) i Svensk Humor (2013), dzięki którym stała się niekwestionowaną gwiazdą i jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy w swoim kraju.
Obycie ze sceną, ukształtowane już od najmłodszych lat, umiejętność interakcji z otaczającymi ludźmi oraz spontaniczna lekkość publicznych występów, będąca wynikiem wieloletniej pracy w roli przewodnika i nocy spędzonych w komediowych klubach Sztokholmu, uczyniły z Petry Mede mistrzynię również w roli prowadzącej widowisk. Swój poważny debiut jako gospodyni wieczoru zaliczyła ona już w roku 2007 w programie Stockholm Live. Jako konferansjerka na scenie pojawiała się czterokrotnie podczas prestiżowych gal wręczenia szwedzkich nagród filmowych Guldbagge Awards (2011, 2012, 2015, 2016) oraz nagród telewizyjnych Kristallen (2014). Petra grała również w 6 serialach, filmie Medicinen i była gościem praktycznie we wszystkich największych show szwedzkiej telewizji.
Petra i Eurowizja
W roku 2009, po tym jak Mede okrzyknięta została najlepszą kobietą-komikiem w Szwecji, zapoczątkowała ona swoją przygodę z Eurowizją. Podczas Melodifestivalen zastąpiła na miejscu gospodarza widowiska Kristiana Luuka, piastującego tę rolę od dwóch lat. Petra zebrała bardzo pozytywne opinie, co wpłynęło na ponowne wybranie jej na prowadzącą, tym razem podczas właściwego Konkursu Piosenki Eurowizji w roku 2013. Po słabym występie azerskich konferansjerów (bardziej adekwatnie: zapowiadaczy) rok wcześniej, Petra swoim profesjonalizmem i dynamiką wywarła ogromne wrażenie na milionach widzów z całego świata. Perfekcyjny angielski i francuski, niesamowite kreacje od Jean-Paul Gaultier, błyskotliwe dowcipy i niesamowity uśmiech Petry sprawiły, że po wygranej Mansa Zelmerlöwa w roku 2015, mało kto wyobrażał sobie kolejną odsłonę konkursu bez Mede w roli gospodyni. Szwedzki nadawca SVT wysłuchał próśb fanów i artystka pojawiła się w swojej ulubionej funkcji nie tylko w czasie pierwszego półfinału tegorocznego Melodifestivalen, lecz również podczas eurowizyjnego koncertu u boku triumfatora z roku 2015, z którym w finale w trakcie interval act wykonała piosenkę Love Love Peace Peace, która z pewnością przejdzie do ksiąg Eurowizji jako jeden z najzabawniejszych momentów w historii konkursu.
Petra Mede jako jedyna od przełomu lat 60. i 70. poprowadziła eurowizyjny koncert dwukrotnie. Podobnym osiągnięciem może poszczycić się jeszcze jedynie Francuzka Jacqueline Joubert (1959, 1961), natomiast niekwestionowaną rekordzistką pozostaje słynna Catherine Boyle z Wielkiej Brytanii (1960, 1963, 1968, 1974). Czy szwedzka prezenterka ma szansę, aby ją prześcignąć? Biorąc pod uwagę eurowizyjny potencjał Szwecji oraz pokaźną rzeszę fanów Petry, jest to całkiem możliwe. Warto nadmienić, iż Szwedka, wraz z Grahamem Nortonem, poprowadziła także koncert Eurovision Song Contest’s Greatest Hits w marcu 2015 roku. Pokazuje to, że Mede wciąż nie zaspokoiła swojego eurowizyjnego apetytu i być może jeszcze nie raz będziemy mieć okazję usłyszeć jej dobitne, niecierpiące zwłoki May I have Your votes, please?
Źródła: petramede.se, escstats, imdb
