Nie poszło Ci w Twoim kraju? To reprezentuj inny! Eurowizja dobrze zna takie przypadki. Tak, również Wielka Brytania miała takich uciekających artystów. Dzisiaj odrobinę przybliżymy ich sylwetki.
Kilka lat temu opublikowano w serwisie YouTube wywiad z jedną z reprezentantek Polski na Eurowizji, w którym zadano pytanie, że tak jak Margaret mogłabyś reprezentować jakiś inny kraj, niekoniecznie Polskę – czy myślałaś także o takim rozwiązaniu? I nasza reprezentantka faktycznie brała to pod uwagę. Zresztą, to żadna nowość. Przecież Polskę również reprezentowali wokaliści z innych państw. Do tego stopnia, że w polskich preselekcjach z 2008 roku padły kultowe słowa dość obcych… gdzieś tam. Pomijając aspekt niespełnionych ambicji z selekcji, Wielka Brytania również jest domem dla kilku artystów, którzy reprezentowali inne państwo.
Wielka Brytania a Eurowizja: XX wiek
Pierwszą urodzoną w Wielkiej Brytanii piosenkarką, która reprezentowała inny kraj, była Ireen Sheer. A w zasadzie dwa kraje! Dwukrotnie broniła barw Luksemburga, raz Niemiec. W 1974 roku jej luksemburskie Bye Bye I Love You zajęło czwarte miejsce (ex aequo z m.in. reprezentującą Wielką Brytanią Olivią Newton-John). Cztery lata później dla RFN wyśpiewała szóste miejsce. W niemieckich selekcjach wzięła udział jeszcze dwukrotnie: w 1976 i 2002 roku. Ostatni raz na eurowizyjnej scenie – ponownie reprezentując Luksemburg – stanęła w 1985 roku. Utwór Children, Kinder, Enfants nie odniósł jednak sukcesu, lądując na trzynastym miejscu. Śpiewał go sześcioosobowy zespół złożony z przedstawicieli pięciu państw. Obok Sheer wystąpił m.in. Anglik Malcolm Roberts. W 1991 roku próbował swoich sił w brytyjskich selekcjach, ale jego One Love skończyło na… ostatnim miejscu.
W 1976 roku trzech Brytyjczyków – Jimmy Bilsbury, John Lawron i David O’Brien – wchodzili w skład zespołu Les Humphries Singers. Niestety utwór Sing Sang Song zajął jedynie piętnaste miejsce. Uważa się, że występ na Eurowizji był początkiem końca zespołu, który faktycznie rozpadł się cztery lata później. Nie przeszkodziło to jego członkom w dalszym rozwoju karier. Np. Bilsbury był współtwórcą hitu Boney M. Belfast, a Lawron został frontmanem hardrockowego zespołu Uriah Heep. Nieudany start zaliczył też Mike Sergeant z grupy Gemini. Zespół reprezentował Portugalię w 1978 roku z piosenką Dai Li Dou, zajmując zaledwie siedemnaste miejsce.
Czy lata 90. były lepsze? Niezbyt. Szkotka Karen Matheson i Walijka Elaine Morgan wsparły wokalnie Dana Ar Braza na Eurowizji w 1996 roku. Pierwsza propozycja w języku bretońskim – Diwanit bugale – nie wygrała. Nie była nawet blisko zwycięstwa: Francja wówczas zajęła osiemnaste miejsce. Jeszcze gorzej poszło Marlain Angelides, w której żyłach płynie 1/4 krwi szkockiej. Była jedną z faworytek Eurowizji 1999, ale na Tha 'Ne Erotas zagłosowali jedynie Brytyjczycy. Z dwoma punktami na koncie Cypr zakończył rywalizację na 22. miejscu.
Wielka Brytania a Eurowizja: przekorny los w XXI wieku
Brytyjczycy w barwach innych państw na początku XXI wieku mieli dwa sukcesy. Ale zacznijmy od początku. W 2000 roku Lynne Kieran, 1/3 austriackiego zespołu the Rounder Girls, zajęła z koleżankami czternaste miejsce piosenką All To You. Największym sukcesem jest jednak piąte miejsce Lisy Andreas w 2004 roku. Reprezentowała wówczas Cypr z balladą Stronger Every Minute. Choć był to najlepszy wynik kraju aż do 2018 roku, Andreas nie zrobiła praktycznie żadnej muzycznej kariery. Kolejny śródziemnomorski sukces to siódme miejsce Sarbela dla Grecji w 2007 roku.
W 2007 roku mieliśmy też nasz polski akcent! Piosenkę dla Europy 2007 wygrał bowiem zespół The Jet Set, w skład którego wchodził Brytyjczyk David Junior Sareme. Niestety, pomimo dużych nadziei, ich utwór Time to Party zajął zaledwie czternaste miejsce w półfinale. Wówczas awansu do finału nie uzyskał również zespół Anonymous z Andory, którego wokalistą był Nick Gain: pół-Andorczyk, pół-Brytyjczyk. Salven el món poradziło sobie lepiej od Polski – zajęło dwunaste miejsce. Po trzech latach wracamy na Cypr, który w 2010 roku reprezentował Brytyjczyk Jon Lilygreen z zespołem Islanders. Jego członkami byli m.in. Jon Gregory i Sylvia Strand (również z Wielkiej Brytanii). Utwór Life Looks Better in Spring zajął ostatecznie 21. miejsce.
Wielka Brytania a Eurowizja: ostatnie lata
W 2011 roku Eurowizję wygrał Azerbejdżan z piosenką Running Scared. Połową zwycięskiego duetu stanowiła Nigar Jamal, która wiele lat życia spędziła właśnie na Wyspach. W tym samym roku Rumunię reprezentował zespół Hotel FM, którego wokalista David Bryan pochodzi z północno-wschodniej Anglii. Change nie zawojowało sceny w Düsseldorfie, zajmując siedemnaste miejsce. Ostatnim Brytyjczykiem (cóż, to skomplikowane) był RiskyKidd. Urodzony w Londynie syn Niemca i Jamajki, w wieku 14 lat przeniósł się do Grecji. Właśnie ten kraj reprezentował w 2014 roku wraz z formacją Freaky Fortune. Pomimo całkiem ciepłego przyjęcia przez prasę, utwór Rise Up zajął tylko dwudzieste miejsce. Kto wie, może w Liverpoolu zobaczymy kogoś z Wielkiej Brytanii w barwach innego kraju? (Halo, halo, San Marino?)
Eurowizja 2023: co wiemy?
Według informacji z Ukrainy, do prowadzenia konkursu w Wielkiej Brytanii zaproszono konferansjerów znanych z ukraińskiej telewizji. Dodatkowo, Ukraina jako triumfator poprzedniej edycji Eurowizji będzie mieć zagwarantowany start w finale. Brytyjskim faworytem do prowadzenia widowiska jest Graham Norton, jednak zapowiedział on już, że nie zamierza rozstawać się z rolą komentatora.
Jak dotąd, 34 kraje zadeklarowały start w przyszłorocznej Eurowizji. Wśród nich jest również Polska, której reprezentanta 26 lutego wyłonią preselekcje. Mimo że do Eurowizji pozostało jeszcze kilka miesięcy, już dziś znamy daty selekcji reprezentantów w Szwecji czy we Włoszech. Jako pierwsze odbędą się eliminacje w Ukrainie – już 17 grudnia. Po sześciu latach przerwy preselekcje przeprowadzi Belgia. Z kolei Izrael już wyłonił swojego uczestnika. Będzie to czterokrotna laureatka nagród MTV EMA – Noa Kirel. 67. Konkurs Piosenki Eurowizji odbędzie się 9, 11 i 13 maja 2023 roku w M&S Bank Arena w Liverpoolu.
Podczas Eurowizji w Wielkiej Brytanii nie zobaczymy reprezentantów Andory, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Czarnogóry, Luksemburga czy Słowacji. Być może z udziału wycofa się Macedonia Północna. W porównaniu z 2022 rokiem, planów nie przedstawiły jeszcze: Armenia, Czechy i Mołdawia.
Źródła: bbc.co.uk, Eurovision.tv, YouTube.com
