Dawniej eurowizyjna potęga, dzisiaj okupuje koniec tabeli. Tak w skrócie można podsumować historię Wielkiej Brytanii na Eurowizji. Z okazji obchodzonych tradycyjnie w czerwcu urodzin królowej Elżbiety II wspominamy pięć zwycięskich utworów Zjednoczonego Królestwa w Konkursie Piosenki Eurowizji.
Monarchini można wszystko. Nawet dwukrotnie obchodzić swoje urodziny. Obecna królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II urodziła się 21 kwietnia, lecz tego dnia celebruje w rodzinnym gronie. Zgodnie z tradycją, państwowe obchody królewskich urodzin odbywają się w czerwcu. Wszystko za sprawą króla Jerzego II, który na świat przyszedł w listopadzie 1683 roku i uznał, że jesienna aura nie sprzyja tłumnemu świętowaniu.
1. Sandie Shaw – Puppet on a String (1967)
Pierwsze grand prix konkursu Wielka Brytania zawdzięcza Sandie Shaw, która triumfowała z utworem Puppet on a String podczas Eurowizji w Wiedniu w 1967 roku. Była to pierwsza zwycięska piosenka w historii konkursu wykonana w języku angielskim. Jednocześnie było to zwycięstwo z jedną z największych przewag punktowych (47) – piosenka zdobyła dwukrotnie więcej punktów niż zajmująca drugie miejsce Irlandia (22). Sama artystka nie przepadała za swoją propozycją. Z pięciu utworów branych pod uwagę, wybrano dla niej tę najmniej ulubioną. Nienawidziłam jej od pierwszego „oompah” aż do końcowego huku wielkiego bębna basowego. Instynktownie odpychał mnie jej seksistowski wydźwięk i melodia z kukułką. Oczywiście zwycięstwo w konkursie zmieniło zdanie Sandie Shaw na temat utworu i nawet w 2007 roku wydała nową wersję zwycięskiej propozycji.
2. Lulu – Boom Bang-a-Bang (1969)
Na drugie zwycięstwo Brytyjczykom nie przyszło czekać długo. Po eurowizyjne grand prix już w 1969 roku sięgnęła Lulu, wykonując na scenie w Madrycie utwór Boom Bang-a-Bang. Niestety sukcesem musiała podzielić się z trzema innym krajami. Pierwszy raz w historii konkursu miał miejsce remis na pierwszej pozycji rankingu. Po 18 punktów zdobyli przedstawiciele Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii i Hiszpanii. Regulamin Eurowizji nie przewidywał sposobu rozstrzygania takiej sytuacji, toteż zdecydowano przyznać grand prix wszystkim czterem państwom. Sytuacja ta spowodowała, że organizatorom zabrakło pamiątkowych medali. Postanowiono więc, że na scenie otrzymają je jedynie piosenkarze, zaś kompozytorzy odebrali swoje nagrody w późniejszym terminie.
3. Brotherhood of Man – Save Your Kisses for Me (1976)
Trzecie zwycięstwo dla Wielkiej Brytanii zdobył zespół Brotherhood of Man w 1976 roku. Na scenie w Hadze wykonali utwór Save Your Kisses for Me. Piosenka powstała już w 1974 roku, ale członkowie zespołu uznali oryginalny tytuł za mało udany i domagali się zmiany go na Oceans of Love. Ze względu na brak porozumienia w tej sprawie propozycja trafiła do przysłowiowej szuflady. W 1976 roku zespół sięgnął po nią ponownie i postanowił zachować oryginalny tytuł. Brytyjska propozycja zdobyła łącznie 164 punkty, w tym siedem państw nagrodziło ją najwyższą notą. Do tej pory piosenka Save Your Kisses for Me pozostaje statystycznie największym zwycięzcą Eurowizji. Brotherhood of Man zdobyli w sumie 80,39% możliwych do uzyskania punktów. Pod uwagę wzięto jedynie zwycięzców po 1975 roku czyli od momentu wprowadzenia do dziś obowiązującej skali punktowej.
4. Bucks Fizz – Making Your Mind Up (1981)
W 1981 roku Konkurs Piosenki Eurowizji odbywał się w Dublinie. Czwarte zwycięstwo w historii dla Wielkiej Brytanii wyśpiewał, a być może wytańczył, zespół Bucks Fizz z utworem Making Your Mind Up. Choć piosenka pozostaje jedną z ulubionych wśród fanów konkursu, to sam występ spotkał się ze sporą krytyką. Pojawił się nawet zarzut, że członkowie zespołu byli wybierani ze względu na wygląd, a nie umiejętności wokalne. Fragment choreografii, w której męska połowa zespołu zrywa z wokalistek spódnice, na stałe wpisał się do eurowizyjnego kanonu. Wielu obserwatorów uważa, że to właśnie to zagranie przechyliło szalę zwycięstwa na stronę Wielkiej Brytanii. Po zwycięstwie członkowie zespołu przyznali, że pomylili mikrofony, przez co to żeńskie wokale było słychać na pierwszym planie. Co więcej sama Cheryl Baker przyznała, że w trakcie występu była tak zdenerwowana, że śpiewała wyżej od pozostałych członków grupy, co zdecydowanie wpłynęło na odbiór utworu.
5. Katrina and the Waves – Love Shine a Light (1997)
Ostatnie zwycięstwo w barwach Wielkiej Brytanii zdobyła w 1997 roku Katrina and the Waves z utworem Love Shine a Light. Piosenkę skomponował gitarzysta zespołu Kimberley Rew na prośbę perkusisty grupy, którego brat udzielał się w lokalnym oddziale organizacji Samarytan. Obchodzili oni bowiem 30 rocznicę swojej działalności. To właśnie członkowie Samarytan ze Swindon zasugerowali zespołowi, że Love Shine a Light to taki rodzaj utworu, który mógłby z łatwością wygrać Eurowizję. Po tej rozmowie Katrina Leskanich w ostatniej chwili zdecydowała się zgłosić piosenkę do Great British Song Contest (ówczesny odpowiednik brytyjskich preselekcji do Eurowizji). Opłata za zgłoszenie wynosiła wtedy 250 GBP i jak widać zwróciła się z nawiązką. 23 lata później kompozycja zespołu Katrina and the Waves stała się inspiracją dla organizatorów specjalnego koncertu Europe Shine a Light w miejsce odwołanej Eurowizji 2020.
Wielka Brytania na Eurowizji: historia
Wielka Brytania uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1957 roku, a wygrywała aż pięciokrotnie (w latach 1967, 1969, 1976, 1981 i 1997). Jednocześnie aż czterokrotnie przedstawiciele Zjednoczonego Królestwa zajmowali ostatnią lokatę w konkursie. W 2019 roku reprezentantem kraju był Michael Rice. Z piosenką Bigger Than Us zajął w finale Eurowizji w Tel Awiwie miejsce 26. (ostatnie) z dorobkiem 11 punktów. W 2020 roku reprezentantem Wysp Brytyjskich miał być James Newman z utworem My Last Breath. BBC nie potwierdziło do tej pory, czy Newman otrzyma zaproszenie do reprezentowania kraju w 2021 roku.
źródło: informacje własne, wikpedia, eurovision.tv
